قضيه حتما واقع خواهد شد، و همچنين جمله‌(يَأْخُذْهُ عَدُوٌّ لِي ...) كه جزائى است مترتب بر اين امر.

معناى دو آيه اين است كه زمانى كه ما به مادرت وحى و الهام كرديم، به وحى و الهامى كه ممكن است به يك زن بشود، و آن اين است كه طفل را بگذار (و يا بينداز) در يك صندوق، و پس از آن صندوق را به دريا (كه همان نيل است) بينداز، كه قضاى رانده شده از درگاه ما اين است كه دريا او را به ساحل و كناره بيندازد، و آن گاه شخصى كه دشمن من و دشمن او است او را بگيرد (آرى فرعون با ادعاى الوهيت، با خدا، و با كشتن اطفال با موسى دشمنى مى‌كرد كه او نيز طفلى بود) اين آن الهامى بود كه به مادرت كرديم .

(وَ أَلْقَيْتُ عَلَيْكَ مَحَبَّةً مِنِّي وَ لِتُصْنَعَ عَلى‌ عَيْنِي)- ظاهر سياق اين است كه اين قسمت از داستان تا جمله‌(وَ لا تَحْزَنَ) فصل دوم و متمم فصل سابق است و مجموع اين دو فصل بيان همان منتى است كه جمله‌(وَ لَقَدْ مَنَنَّا عَلَيْكَ مَرَّةً أُخْرى‌) به آن اشاره مى‌كرد.

پس فصل اول، وحى به مادر موسى، و داستان در صندوق نهادن و به دريا انداختن آن و رسيدنش به دست فرعون كه دشمن خدا و دشمن خود او بود را حكايت كرد، و فصل دوم محبوب شدن موسى در دل فرعون را نقل مى‌كند، كه ما اين محبت را در دل او انداختيم تا از كشتن موسى صرفنظر نموده، دوباره موسى به مادرش برگردد و در دامن او قرار گيرد، و ديدگان او روشن شود و غمگين نگردد، و اين سرنوشت را خداى تعالى به او وعده داده بود، هم چنان كه در سوره قصص به آن وعده تصريح نموده، فرموده است‌(فَرَدَدْناهُ إِلى‌ أُمِّهِ كَيْ تَقَرَّ عَيْنُها وَ لا تَحْزَنَ وَ لِتَعْلَمَ أَنَّ وَعْدَ اللَّهِ حَقٌّ)[1].

و لازمه اين معنا اين است كه جمله‌(وَ أَلْقَيْتُ عَلَيْكَ ...)، عطف باشد بر جمله‌(أَوْحَيْنا إِلى‌ أُمِّكَ) و معناى القاى محبت بر او، اين است كه خداوند او را طورى قرار داده بود كه هر كس او را مى‌ديد دوستش مى‌داشت، و قلبش را به سوى موسى جذب مى‌كرد، پس در كلام استعاره‌اى تخييليه به كار رفته است، و اگر محبت را نكره آورد، و فرمود محبتى بر تو افكندم براى اين بود كه به عظمت و فخامت و عجيب بودن آن اشاره كند.

[1] ما او را به مادرش برگردانديم تا چشمش روشن شود و غمگين نگردد و تا بداند كه وعده خدا حق است. سوره قصص، آيه 13.