روايت هم خود دليل قاطع و ثابت است بر اينكه عدد اصحاب كهف هفت نفر بوده، و هشتمى آنان سگشان بوده است‌[1].

و در مجمع البيان در ذيل خلاصه‌اى از كلام ابى على فارسى گفته: و اما كسى كه گفته اين واو، واو ثمانيه است، و استدلال كرده به آيه:(حَتَّى إِذا جاؤُها وَ فُتِحَتْ أَبْوابُها) كه چون درهاى بهشت هشت عدد است لذا واو آورده سخنى است كه علماى نحو معنايش را نمى‌فهمند، و از نظر علمى اعتبارى ندارد[2].

(قُلْ رَبِّي أَعْلَمُ بِعِدَّتِهِمْ ما يَعْلَمُهُمْ إِلَّا قَلِيلٌ ...).

در اين جمله به رسول خدا 6 فرمان مى‌دهد كه در باره عدد اصحاب كهف صحيح‌ترين نظريه را اعلام بدارد و آن اين است كه خدا به عدد آنان داناتر است. در كلام سابقش نيز به اين نظريه اشاره كرده، نظير اينكه در جمله‌اى كه از محاوره آنان حكايت كرده بود، و آن را كلامى صحيح هم دانسته بود يكى گفته بود: چه قدر خوابيدند؟ گفتند:(لَبِثْنا يَوْماً أَوْ بَعْضَ يَوْمٍ) و در آخر حكايت كرده كه گفتند، پروردگارتان بهتر مى‌داند كه چقدر خوابيديد؟ با اين حال در كلام دلالتى است بر اينكه بعضى از كسانى كه با رسول خدا 6 مخاطب به اين خطاب يعنى خطاب‌(رَبِّي أَعْلَمُ بِعِدَّتِهِمْ) بودند اطلاعى از عدد آنان داشته‌اند، چون در اين كلام فرموده: (ما يَعْلَمُهُمْ إِلَّا قَلِيلٌ‌)- نمى‌داند آن را مگر عده‌اى اندك و نفرموده: لا يعلمهم الا قليل چون ميان ما و لا فرق است اولى نفى حال را افاده مى‌كند و در نتيجه استثناء الا قليل بعد از آن اثبات در حال را مى‌رساند.

و از اين كلام چنين به نظر مى‌آيد كه آن عده كمى كه قضيه را مى‌دانستند از اهل كتاب بوده‌اند.

كوتاه سخن، مفاد كلام اين است: سه قولى كه در باره عدد اصحاب كهف ارائه شد در عهد رسول خدا 6 معروف بوده، و بنا بر اين، اينكه در جمله (سَيَقُولُونَ ثَلاثَةٌ) ...- به زودى مى‌گويند سه نفر بوده‌اند كه مى‌فهماند در آينده اين نظريه ارائه مى‌شود، همچنين دو نظريه ديگر در صورتى كه عطف به مدخول سين در: سيقولون باشند آينده نزديك به زمان نزول اين آيات و يا نزديك به زمان وقوع حادثه را مى‌رساند- دقت‌

[1] تفسير كشاف، ج 2، ص 713.

[2] مجمع البيان، ج 6، ص 459.