با فرزانگى و پند دادن نيكو به راه پروردگارت دعوت كن و با مخالفان به طريقى كه نيكوتر است مجادله كن كه پروردگارت كسى را كه از راه او گمراه شده بهتر شناسد و هم او هدايت يافتگان را بهتر شناسد (125).

اگر عقوبت مى‌كنيد، نظير آن عقوبت كه ديده‌ايد، عقوبت كنيد و اگر صبورى كنيد همان براى صابران بهتر است (126).

صبور باش كه صبر كردن تو جز به تاييد خدا نيست غم آنها را مخور و از آن نيرنگ‌ها كه مى‌كنند تنگ دل مباش (127).

خدا با كسانى است كه تقوى پيشه كردند و كسانى كه نيكوكار باشند (128).

بيان آيات‌

اين دسته از آيات، تتمه احكامى را بيان مى‌كند كه در آيات قبل بود، در اين آيات خوردنيهاى حرام و حلال را بيان نموده از تحريم و تحليل بدعتى و بدون اذن خدا نهى مى‌كند، و نيز پاره‌اى از احكام را كه براى يهود تشريع شده بود و سپس نسخ شد ذكر نموده، در حقيقت مساله نسخ كه در آيه‌(وَ إِذا بَدَّلْنا آيَةً مَكانَ آيَةٍ) گذشت عطف نموده و اين معنا را خاطر نشان مى‌سازد كه: آنچه بر رسول خدا 6 نازل شده دين ابراهيم است كه بر اساس اعتدال و توحيد بنا شده، و آن احكام طاقت‌فرسا كه در دين يهود بود از دين او برداشته شده است.

و در آخر امر به عدالت در مجازات، و دعوت به صبر و احتساب نموده و با وعده جميل به نصرت و كفايت براى كسانى كه تقوى پيشه نموده و احسان كنند آن را خاتمه مى‌دهد.

[مثلى متضمن هشدار نسبت به كفران نعمت و زنهار از عذاب مترتب بر آن‌]

(ضَرَبَ اللَّهُ مَثَلًا قَرْيَةً كانَتْ آمِنَةً مُطْمَئِنَّةً يَأْتِيها رِزْقُها رَغَداً ...).

كلمه رغد به معناى عيش فراخ و گوارا و پاكيزه است.

و اين مثلى است كه خداى تعالى آورده قريه‌اى را شرح مى‌دهد كه تمامى ما يحتاج اهلش را فراهم نموده و اين نعمتها را با فرستادن پيغمبرى برايشان تمام كرده و بحد كمال رسانده است، آن پيغمبر ايشان را به آنچه مايه صلاح دنيا و آخرتشان است، دعوت مى‌كند و آنان به نعمتهاى او كفر مى‌ورزند و آن فرستاده را تكذيب مى‌كنند، خدا هم نعمتش را به نقمت و عذاب مبدل نمود، و در اين مثل هشدار و زنهار از كفران نعمتهاى خدا است بعد از آنكه ارزانى داشته، و كفر به آيات او است بعد از آنكه نازل كرده.