هيچ چيز نيست مگر آنكه نزد ما خزينه‌هاى آنست و ما نازلش نمى‌كنيم مگر به اندازه معين (21).

و ما بادها را آبستن گر گياهان فرستاديم، پس از آسمان آبى فرو فرستاديم پس شما را به آن آب سيراب كرديم، و گر نه اين شما نيستيد كه بتوانيد آن را انبار كنيد (22).

و بدرستى كه ماييم كه زنده مى‌كنيم و مى‌ميرانيم، و ما وارث و باز مانده‌ايم (23).

و بتحقيق مى‌دانيم كدامتان زودتر بوجود مى‌آييد و كدام ديرتر (24).

و به درستى پروردگار تو آنان را محشور مى‌كند چه او حكيم و دانا است (25).

بيان آيات [عنايت به بيان آوردن زيبايى و زينت آسمان به نجوم و كواكب، در موارد مختلف قرآن‌]

بعد از آنكه خداى سبحان اعراض مشركين از معجزه قرآن، و پيشنهادشان را در باره معجزه ديگرى كه عبارت بود از آمدن ملائكه بيان كرد، و همچنين جواب از آن را كه ممتنع و مستلزم نابودى ايشان است بداد، اينك در اين آيات تعدادى از آيات و معجزات زمين و آسمان را كه بر توحيد دلالت مى‌كند بر مى‌شمارد، تا اگر عقل داشته باشند عبرت بگيرند و حجت بر مجرمين تمام شود. و در اين آيات از معارف حقيقى و اسرار الهى مطالب بلند و دقائق بسيارى گنجانده شده است.

( وَ لَقَدْ جَعَلْنا فِي السَّماءِ بُرُوجاً وَ زَيَّنَّاها لِلنَّاظِرِينَ‌) ...(شِهابٌ مُبِينٌ ).

كلمه بروج جمع برج و به معناى قصر است. و اگر منازلى را كه آفتاب و ماه در آسمان به حسب حس دارند برج ناميده از باب تشبيه آنست به قصرهايى كه سلاطين در نقاط مختلف كشور خود مى‌سازند.

ضمير در زيناها به سماء بر مى‌گردد، مانند ضميرى كه در حفظناها است، و مقصود از زينت دادن آسمان براى ناظرين همين بهجت و جمالى است كه مى‌بينيم با ستارگان درخشنده و كواكب فروزانش كه اندازه‌هاى مختلف و نورهاى متنوعى دارند عقلها را حيران مى‌سازد. و در قرآن كريم اين معنا در چند جا تكرار شده، و همين تكرار كشف مى‌كند از اينكه خداى سبحان عنايت بيشترى بياد آورى آن دارد.

يك جا مى‌فرمايد:(وَ زَيَّنَّا السَّماءَ الدُّنْيا بِمَصابِيحَ)[1]. و جاى ديگر مى‌فرمايد:( إِنَّا زَيَّنَّا السَّماءَ الدُّنْيا بِزِينَةٍ الْكَواكِبِ وَ حِفْظاً مِنْ كُلِّ شَيْطانٍ مارِدٍ لا يَسَّمَّعُونَ إِلَى الْمَلَإِ الْأَعْلى‌ وَ يُقْذَفُونَ مِنْ كُلِّ جانِبٍ‌)

[1] زينت داديم آسمان دنيا راى به چراغها. سوره حم سجده، آيه 12.