نوشت، و مردم نزد زيد مى‌آمدند، و او محفوظات كسى را مى‌نوشت كه دو شاهد عادل مى‌آورد، و آخر سوره برائت را كسى جز ابى خزيمة بن ثابت نداشت. ابى بكر گفت:

آن را هم بنويسيد، زيرا رسول خدا 6 فرموده بود شهادت ابى خزيمه به جاى دو شهادت پذيرفته مى‌شود، لذا زيد آن را هم نوشت. عمر آيه رجم را آورد قبول نكردند و ننوشت چون شاهد نداشت‌[1].

و از ابن ابى داوود- در كتاب المصاحف- از طريق محمد بن اسحاق از يحيى بن عباد بن عبد اللَّه بن زبير از پدرش روايت كرده كه گفت: حارث بن خزيمه اين دو آيه را از آخر سوره برائت برايم آورد و گفت: شهادت مى‌دهم كه اين دو آيه را از رسول خدا 6 شنيده و حفظ كرده‌ام عمر گفت: من نيز شهادت مى‌دهم كه آنها را شنيده‌ام. آن گاه گفت: اگر سه آيه بود من آن را يك سوره جداگانه قرار مى‌دادم، و چون نيست در همان آخر برائت بنويسيد[2].

و نيز از وى از طريق ابى العاليه از ابى بن كعب روايت كرده كه گفت: قرآن را جمع كردند تا رسيدند در سوره برائت به آيه‌(ثُمَّ انْصَرَفُوا صَرَفَ اللَّهُ قُلُوبَهُمْ بِأَنَّهُمْ قَوْمٌ لا يَفْقَهُونَ) و خيال كردند كه اين آخرين آيه آنست. ابى گفت: رسول خدا 6 بعد از اين آيه دو آيه ديگر براى من قرائت كرد، و آن آيه‌(لَقَدْ جاءَكُمْ رَسُولٌ)- تا آخر سوره- است‌[3].

و در الاتقان از دير عاقولى در كتاب فوائدش نقل كرده كه گفت: ابراهيم بن يسار از سفيان بن عيينه از زهرى از عبيد از زيد بن ثابت براى ما حديث كرد كه او گفته است: رسول خدا 6 از دار دنيا رفت در حالى كه هنوز هيچ چيز از قرآن جمع آورى نشده بود[4].

و حاكم در مستدرك به سند خود از زيد بن ثابت روايت كرده كه گفت: نزد رسول خدا 6 داشتيم قرآن را از و رق پاره‌ها جمع آورى مى‌كرديم كه ...[5].

[1] الاتقان، ج 1، ص 58.

[2] الدر المنثور، ج 3، ص 296 با اندكى اختلاف.

[3] الدر المنثور ج 3 ص 295 و الاتقان ج 1 ص 61

[4] الاتقان ج 1 ص 57

[5] الاتقان، ج 1، ص 57.