و در بعضى‌[1] ديگر آمده و لقد نصركم اللَّه ببدر و انتم قليل .

و اين اختلافات چه بسا خود قرينه باشد بر اينكه، منظور، تفسير آيه به معنا است، به شهادت اينكه در بعضى‌[2] از آنها آمده كه: صلاح نيست اصحاب بدر را كه يكى از ايشان رسول خدا 6 است ذليل ناميد و به وصف ذلت توصيف نمود.

پس منظور از لفظ اذلة در آيه شريفه جمعيت كم و ناتوان است نه خوار و ذليل. و چه بسا از اين روايات كه در ميان خود آنها تعارض و تنافى است كه به حكم كلى (تساقط روايات در هنگام تعارض) از درجه اعتبار ساقطاند، مانند روايات وارده از طرق خاصه و عامه در اينكه آيه‌اى در قرآن براى حكم سنگسار بوده و افتاده آن گاه در بيان اينكه آيه مذكور چه بوده در يكى چنين آمده: اذا زنى الشيخ و الشيخة فارجموهما البتة فانهما قضيا الشهوة- وقتى پير مرد و پير زن زنا كردند بايد حتما سنگسار شوند زيرا اين طبقه شهوترانى خود را كرده‌اند . و در بعضى‌[3] ديگر چنين آمده: الشيخ و الشيخة اذا زنيا فارجموهما البتة فانهما قضيا الشهوة- پير مرد و پير زن اگر زنا كنند بايد حتما سنگسار شوند چون آنها شهوترانى خود را كرده‌اند . و در بعضى‌[4] آمده: و بما قضيا من اللذة . و در بعضى‌[5] ديگر در آخر آيه آمده: نكالا من اللَّه و اللَّه عليم حكيم . و در بعضى‌[6] در آخرش آمده‌(نَكالًا مِنَ اللَّهِ وَ اللَّهُ عَزِيزٌ حَكِيمٌ).

و نيز مانند آية الكرسى على التنزيل‌[7] كه رواياتى در باره‌اش رسيده و در بعضى‌[8] از آنها چنين آمده: (اللَّهُ لا إِلهَ إِلَّا هُوَ الْحَيُّ الْقَيُّومُ لا تَأْخُذُهُ سِنَةٌ وَ لا نَوْمٌ لَهُ ما فِي السَّماواتِ وَ ما فِي الْأَرْضِ‌) (و ما بينهما و ما تحت الثرى عالم الغيب و الشهادة فلا يظهر على غيبه احدا)

[1] تفسير عياشى، ج 1، ص 196، ح 133.

[2] مجمع البيان، ج 2، ص 498.

[3] تفسير صافى، ج 3 از دوره 5 جلدى، ص 414.

[4] الاتقان، ج 2، ص 25.

[5] تفسير قمى، ج 2، ص 95.

[6] تفسير روح المعانى، ج 18، ص 79.

[7] منظور از آية الكرسى على التنزيل اين است كه آية الكرسى اينطور كه در روايت آمده نازل شده بود، نه آن طور كه در قرآن فعلى است آن گاه آيه بصورتى كه در روايت آمده معروف شده به آية الكرسى على التنزيل .

[8] روضه كافى، ص 290.