آرزوهايش قرار دارد[1].

مؤلف: قريب به اين معنا به چند طريق نيز از انس از رسول خدا 6 روايت شده است.

و در مجمع البيان از امير المؤمنين (ع) روايت كرده كه فرمود:

ترسناكترين چيزى كه بر شما مى‌ترسم پيروى هواى نفس، و درازى آرزو است، چون پيروى هوى و هوس شما را از حق جلوگيرى مى‌كند و درازى آرزو آخرت را از يادتان مى‌برد[2].

و در تفسير قمى در ذيل آيه‌(ما نُنَزِّلُ الْمَلائِكَةَ إِلَّا بِالْحَقِّ وَ ما كانُوا إِذاً مُنْظَرِينَ) از معصوم نقل كرده كه فرمود: يعنى اگر ملائكه را نازل كنيم ديگر مهلتشان نداده هلاكشان مى‌كنيم.[3]

گفتارى در چند فصل در مصونيت قرآن از تحريف‌

فصل اول [در بيان اينكه قرآن عصر حاضر همان قرآن نازل بر پيامبر اسلام 6 است‌]

: يكى از ضروريات تاريخ اين معنا است كه تقريبا در 14 قرن قبل پيغمبرى از نژاد عرب به نام محمد 6 مبعوث به نبوت شد و دعوى نبوت كرده است و امتى از عرب و غير عرب به وى ايمان آوردند و نيز كتابى آورده كه آن را به نام قرآن ناميده و به خداى سبحان نسبتش داده است و اين قرآن متضمن معارف و كلياتى از شريعت است كه در طول حياتش مردم را به آن شريعت دعوت مى‌كرده است.

و نيز از مسلمات تاريخ است كه آن جناب با همين قرآن تحدى كرده و آن را معجزه نبوت خود خوانده، و نيز هيچ حرفى نيست در اينكه قرآن موجود در اين عصر همان قرآنى است كه او آورده و براى بيشتر مردم معاصر خودش قرائت كرده است. و مقصود ما از اينكه گفتيم اين همان است تكرار ادعا نيست بلكه منظور اين است كه بطور مسلم اين چنين نيست كه آن كتاب به كلى از ميان رفته باشد

[1] الدر المنثور، ج 4، ص 94.

[2] مجمع البيان، ج 6، ص 329.

[3] تفسير قمى، ج 1، ص 373.