ابو يزيد مدنى أ فلم يتبين قرائت كرده‌اند، ولى قرائت مشهور همان‌(أَ فَلَمْ يَيْأَسِ) است‌[1].

و در تفسير قمى است كه در روايت ابى الجارود از ابى جعفر (ع) آمده كه در تفسير آيه‌(وَ لا يَزالُ الَّذِينَ كَفَرُوا تُصِيبُهُمْ بِما صَنَعُوا قارِعَةٌ) فرموده: قارعة به معناى نقمت است، و مقصود از جمله‌(أَوْ تَحُلُّ قَرِيباً مِنْ دارِهِمْ) اينست كه عذاب به قوم ديگرى نازل شود، ولى آنان از ديدن و شنيدنش معذب شوند، و آنهايى كه عذاب به آنها رسيده نيز مانند اينها عاصى و كافرند، و با اينكه اينان از ديدن و شنيدن سرنوشت آنان بايد پند بگيرند و از كفر و عصيان دست بردارند، پند نگرفته هم چنان به كفر خود ادامه مى‌دهند تا آنكه وعده‌اى كه خدا به مؤمنين داده بيايد، ايشان را نصرت داده كفار را خوار و ذليل سازد[2].

[1] مجمع البيان، ج 6، ص 292.

[2] تفسير قمى، ج 1، ص 365.