الذكر و الانثى جميعا است‌[1].

مؤلف: مراد از الذكر و الانثى جميعا به دليل روايت آينده فرزند بيشتر از يكى است.

و در همان كتاب از محمد بن مسلم و غير او، از امام باقر و امام صادق (ع) روايت كرده كه فرمودند: مقصود از ما تحمل هر فرزندى است، چه دختر باشد و چه پسر، و مقصود از(ما تَغِيضُ الْأَرْحامُ) آن چيزيست كه حمل نباشد، و مقصود از(وَ ما تَزْدادُ) زياده از يك دختر و يا يك پسر است‌[2].

[رواياتى در معناى:(اللَّهُ يَعْلَمُ ما تَحْمِلُ كُلُّ أُنْثى‌ وَ ما تَغِيضُ الْأَرْحامُ وَ ما تَزْدادُ)]

و در كافى به سند خود از حريز، از كسى كه نامش را نبرده، از يكى از دو امام، يعنى امام باقر و يا امام صادق (ع) است كه در تفسير آيه‌(اللَّهُ يَعْلَمُ ما تَحْمِلُ كُلُّ أُنْثى‌ وَ ما تَغِيضُ الْأَرْحامُ وَ ما تَزْدادُ) فرموده: غيض هر حملى است كه كمتر از نه ماه باشد، و مقصود از(ما تَزْدادُ) هر حملى است كه بيشتر از نه ماه باشد پس هر وقت كه زن در ايام حاملگى‌اش خون ديد، به عدد همان ايام كه خون ديده روزهاى حملش زياد مى‌شود[3].

مؤلف: اين معنا معناى ديگرى است كه از بعضى‌[4] از قدماى مفسرين نيز نقل شده است.

و در معانى الأخبار به سند خود از ثعلبة بن ميمون، از بعضى از اصحاب ما اماميه، از امام صادق (ع) روايت كرده كه در تفسير جمله‌(عالِمُ الْغَيْبِ وَ الشَّهادَةِ) فرموده:

غيب آنست كه هرگز نبوده، و شهادت آن است كه بوده‌[5].

مؤلف: مراد از جمله هرگز نبوده معدوم و لا شى‌ء نيست، بلكه امور بالقوه‌ايست كه فعليت به خود نگرفته باشند، و تازه همين هم يكى از مصاديق غيب است نه معناى آن، و اين خود واضح و روشن است.

و در الدر المنثور است كه ابن منذر و ابن ابى حاتم، و طبرانى در كتاب كبير ، و ابن مردويه، و ابو نعيم در كتاب الدلائل ، از طريق عطاء بن يسار از ابن عباس روايت كرده‌اند كه گفت: اربد بن قيس و عامر بن طفيل به مدينه آمده، خدمت رسول خدا 6

[1] عياشى، ج 2، ص 205، ح 13.

[2] عياشى، ج 2، ص 204، ح 12.

[3] فروع كافى، ج 6، ص 12 ح 2، ط بيروت.

[4] تفسير على بن ابراهيم، ج 1، ص 36 و تفسير روح المعانى، ج 13، ص 109، ط بيروت.

[5] معانى الاخبار، ص 146، ج 1، چاپ جامعه مدرسين قم.