فرموده:(وَ قالَ نُوحٌ رَبِّ لا تَذَرْ عَلَى الْأَرْضِ مِنَ الْكافِرِينَ دَيَّاراً إِنَّكَ إِنْ تَذَرْهُمْ يُضِلُّوا عِبادَكَ وَ لا يَلِدُوا إِلَّا فاجِراً كَفَّاراً)[1] و نظير آن در داستان هود و صالح و شعيب و موسى (ع) نيز ديده مى‌شود.

و اما اينكه فرمود: امتهاى ايشان چنين پنداشتند كه به انبيايشان دروغ گفته‌اند، اين نيز نظير مطلبى است كه در داستان نوح آورده كه قومش گفته بودند:(بَلْ نَظُنُّكُمْ كاذِبِينَ)[2] و همچنين در داستان هود و صالح آورده، و در داستان موسى و فرعون فرموده‌(فَقالَ لَهُ فِرْعَوْنُ إِنِّي لَأَظُنُّكَ يا مُوسى‌ مَسْحُوراً)[3].

و اما اينكه فرمود: نتيجه ايمان مؤمنين يارى آنان شد اين نيز نظير آيه:(وَ كانَ حَقًّا عَلَيْنا نَصْرُ الْمُؤْمِنِينَ)[4]. مى‌باشد، و همچنين در ضمن داستان هلاكت پاره‌اى از امتها اين معنا را آورده از آن جمله در داستان قوم هود فرموده:(نَجَّيْنا هُوداً وَ الَّذِينَ آمَنُوا مَعَهُ)[5] و در داستان قوم صالح فرموده:(نَجَّيْنا صالِحاً وَ الَّذِينَ آمَنُوا مَعَهُ)[6] و در داستان قوم شعيب فرموده:(نَجَّيْنا شُعَيْباً وَ الَّذِينَ آمَنُوا مَعَهُ)[7] و همچنين در داستانهاى ديگر.

و اما اينكه فرمود: باس ما از مجرمين نمى‌گذرد، اين نيز در آيات بسيارى بطور عمومى و خصوصى ذكر شده، در آيه‌(وَ لِكُلِّ أُمَّةٍ رَسُولٌ فَإِذا جاءَ رَسُولُهُمْ قُضِيَ بَيْنَهُمْ بِالْقِسْطِ وَ هُمْ لا يُظْلَمُونَ)[8] و آيه‌(وَ إِذا أَرادَ اللَّهُ بِقَوْمٍ سُوْءاً فَلا مَرَدَّ لَهُ وَ ما لَهُمْ مِنْ دُونِهِ مِنْ والٍ)[9] و همچنين آيات ديگر ذكر شده.

[1] نوح گفت پروردگارا! احدى از كفار را در زمين باقى مگذار، چون اگر باقيشان بگذارى بندگانت را گمراه نموده جز فاجر و كافر نمى‌زايند. سوره نوح، آيه 26 و 27.

[2] بلكه ما شما را دروغگو مى‌پنداريم. سوره هود، آيه 27.

[3] فرعون بدو گفت: من اى موسى تو را مردى جادو شده مى‌پندارم. سوره اسراء، آيه 101.

[4] همواره يارى مؤمنين حقى بوده است بر ما. سوره روم، آيه 47.

[5] ما هود را با آنان كه با وى ايمان آوردند نجات داديم. سوره هود، آيه 66.

[6] ما صالح را با آنان كه با وى ايمان آوردند نجات داديم. سوره هود، آيه 66.

[7] شعيب و آنان كه با وى ايمان آوردند نجات داديم. سوره هود، آيه 94.

[8] و براى هر امتى رسولى است، پس چون رسولشان آمد بينشان به حق و عدالت داورى شد، و ايشان ستم نمى‌شوند. سوره يونس، آيه 47.

[9] و چون خداوند براى قومى بدى بخواهد، كسى را از آن گريز نيست، و جز خدا وليى نخواهد داشت. سوره رعد، آيه 12.