و بيشترشان به خدا ايمان نيارند، جز اينكه مشرك باشند (106).

مگر ايمن شده‌اند كه پوششى از عذاب خدا به ايشان برسد، يا قيامت ناگهان و در حالى كه خبر ندارند بر آنان درآيد؟ (107).

بگو راه من اين است كه من و پيروانم با بصيرت كامل همه مردم را بسوى خدا مى‌خوانيم، خداى يكتا منزه است، و من از مشركان نيستم (108).

پيش از تو نفرستاده‌ايم مگر مردانى از اهل دهكده‌ها را كه به آنها وحى مى‌كرده‌ايم چرا در اين سرزمين نمى‌گردند تا بنگرند سرانجام كسانى كه پيش از آنان بوده‌اند، چسان بوده است؟ و، سراى آخرت براى كسانى كه پرهيزگارى كرده‌اند بهتر است، چرا تعقل نمى‌كنند؟ (109).

(پيامبران به دعوت خود و دشمنان به مخالفت خود هم چنان ادامه دادند) تا رسولان مايوس شدند و گمان كردند كه (حتى گروه اندك مؤمنان) به آنها دروغ گفته‌اند، در اين هنگام يارى ما فرا رسيد، پس هر كس را كه خواستيم نجات داديم، و عذاب ما از قوم زيانكار بازگردانده نمى‌شود (110).

در سرگذشت آنان براى صاحبان خرد عبرتى هست، اين سخنى نيست كه ساخته باشند بلكه تصديق كتابيست كه پيش از آن بوده و توضيح همه چيز است، با هدايت و رحمتى براى گروهى كه ايمان دارند (111).

بيان آيات‌

اين آيات، خاتمه سوره يوسف است، و در آن اين معنا را خاطرنشان مى‌سازد كه ايمان كامل كه همان توحيد خالص باشد مقام عزيز، و فضيلت كميابى است كه جز تعداد اندكى از مردم به آن نمى‌رسند، و اما اكثر مردم ايمان‌آور نيستند، هر چند كه تو (رسول خدا) به ايمان ايشان حريص باشى و همه طاقت و توان خود را صرف كنى.

و آن اقليتى هم كه ايمان مى‌آورند، ايمانشان آميخته به شرك است، پس براى ايمان محض و توحيد خالص باقى نمى‌ماند مگر تعداد اندكى از مردم.

و اين توحيد خالص همان راهى است كه رسول خدا 6 و همچنين پيروانش با بصيرت بدان دعوت مى‌كردند، و خدا هم ناصر او و نجات دهنده مؤمنين پيرو او از مهالك است، و از مهالكى كه توحيد و ايمانشان را تهديد مى‌كند و از عذاب استيصال و ريشه كنى كه (وعده داده بود) بزودى گريبانگير مشركين شده مستاصل و منقرضشان مى‌كند، نجاتشان مى‌دهد هم چنان كه سنت خدا در باره انبياى گذشته‌اش هم بطورى كه از داستانهايش برمى‌آيد چنين بوده است.

و در داستانهاى ايشان عبرت، بيان حقيقت، و هدايت و رحمت است براى مؤمنين.