ميهمانانم نريزيد، آخر مگر در ميان شما يك مرد رشد يافته نيست (78).

گفتند: اى لوط تو خوب مى‌دانى (كه سنت قومى ما به ما اجازه نمى‌دهد) كه متعرض دخترانت شويم، و تو خوب مى‌دانى كه منظور ما در اين هجوم چيست (79).

لوط گفت: اى كاش در بين شما نيرو و طرفدارانى مى‌داشتم و يا براى خودم قوم و عشيره‌اى بود و از پشتيبانى آنها برخوردار مى‌شدم (80).

فرشتگان گفتند: اى لوط- غم مخور- ما فرستادگان پروردگار تو هستيم شر اين مردم به تو نخواهد رسيد. پس با خاطرى آسوده از اين بابت، دست بچه‌هايت را بگير و از شهر بيرون ببر، البته مواظب باش احدى از مردم متوجه بيرون رفتنت نشود، و از خاندانت تنها همسرت را بجاى گذار كه او نيز مانند مردم اين شهر به عذاب خدا گرفتار خواهد شد و موعد عذابشان صبح است و مگر صبح نزديك نيست؟ (81).

پس همين كه امر ما آمد سرزمين‌شان را زير و رو نموده بلنديهايش را پست، و پستى‌هايش را بلند كرديم و بارانى از كلوخ بر آن سرزمين باريديم، كلوخ‌هايى چون دانه‌هاى تسبيح رديف شده (82).

كلوخ‌هايى كه در علم پروردگارت نشان دار بودند و اين عذاب از هيچ قومى ستمگر به دور نيست (83).

بيان آيات‌

اين آيات داستان عذاب قوم لوط را بيان مى‌كند و مى‌توان گفت كه به يك حساب تتمه آيات قبلى است كه داستان نازل شدن ملائكه و وارد شدن آنان بر ابراهيم و بشارت دادن به ولادت اسحاق را ذكر مى‌كرد چون بيان آن مطالب در واقع زمينه چينى بود براى بيان عذاب قوم لوط.

(وَ لَمَّا جاءَتْ رُسُلُنا لُوطاً سِي‌ءَ بِهِمْ وَ ضاقَ بِهِمْ ذَرْعاً وَ قالَ هذا يَوْمٌ عَصِيبٌ) وقتى گفته مى‌شود: ساءه الامر مساءة معنايش اين است كه فلان پيش آمد حال بدى را بر فلانى انداخت، و وقتى با صيغه مجهول تعبير شود و گفته شود: سى‌ء بالامر معنايش اين است كه فلانى خودش به خاطر آن امر ناراحت شد، نه اينكه آن امر وى را ناراحت كرده باشد (هم چنان كه در آيات مورد بحث حضرت لوط از آمدن ملائكه به صورت جوانانى زيبا روى ناراحت شد، نه اينكه ملائكه او را ناراحت كرده باشند).

و كلمه ذرع به معناى مقايسه طول اشياء است، و اين كلمه از كلمه ذراع گرفته شده كه به معناى دست آدمى از نوك انگشتان تا آرنج است كه در قديم آن را مقياس طول مى‌گرفتند و فعلا اين كلمه بر خود آن آلتى كه به وسيله آن طولها اندازه‌گيرى مى‌شود نيز اطلاق مى‌گردد (مثلا بزاز، هم مى‌گويد فلان پارچه چند ذرع است، و هم مى‌گويد ذرع ما گم شده‌