عدالت اجتماعى رويگردان شده و به پرستش بت‌ها روى آوردند، و خداى سبحان نام چند بت آن روز را كه عبارت بودند از ود ، سواع ، يغوث ، يعوق و نسر در سوره نوح ذكر كرده.

فاصله طبقاتى روز به روز بيشتر شد، و آنهايى كه از نظر مال و اولاد قوى‌تر بودند حقوق ضعفاء را پايمال كردند و جباران، زير دستان را به ضعف بيشتر كشانيده و طبق دلخواه خود بر آنان حكومت كردند.[1] در اين زمان بود كه خداى تعالى نوح (ع) را مبعوث كرده و او را با كتاب و شريعتى به سوى آنان گسيل داشت تا از راه بشارت و انذار، به دين توحيد و ترك خدايان دروغين دعوتشان نموده مساوات را در بينشان برقرار سازد.[2]

دين و شريعت نوح (ع)

بطورى كه از تمامى آيات مربوط به داستان نوح (ع) بر مى‌آيد آن جناب همواره قوم خود را به توحيد خداى سبحان و ترك شرك دعوت مى‌كرد، و بطورى كه از دو سوره نوح و يونس، و سوره آل عمران آيه 19 بر مى‌آيد آنان را به اسلام مى‌خواند، و بطورى كه از سوره هود آيه 28 استفاده مى‌شود از آنان مى‌خواسته تا امر به معروف و نهى از منكر كنند، و نيز همانطور كه از آيه 103 سوره نساء و آيه 8 سوره شورا بر مى‌آيد نماز خواندن را نيز از آنان مى‌خواسته و بطورى كه از آيه 151 و 152 سوره انعام بر مى‌آيد رعايت مساوات و عدالت را نيز از آنان مى‌خواسته، و دعوتشان مى‌كرده به اينكه به فواحش و منكرات نزديك نشوند، راستگو باشند و به عهد خود وفا كنند، و بطورى كه از آيه 41 سوره هود بر مى‌آيد آن جناب اولين كسى بوده كه مردم را دعوت مى‌كرده به اينكه كارهاى مهم خود را با نام خداى تعالى آغاز كنند.

تحمل زحمات طاقت‌فرساى نوح (ع) در كار دعوت:

از آيات سوره‌هاى نوح و قمر و مؤمنون بر مى‌آيد كه آن جناب قوم خود را دائما دعوت مى‌كرده به اينكه به خداى تعالى و آيات او ايمان بياورند و در اين دعوت منتهاى جد و جهد را به خرج مى‌داده و شب و روز و آشكارا و پنهان وادارشان مى‌كرده به اينكه حق را بپذيرند، ولى قومش جز به عناد و تكبر خود نمى‌افزودند، هر قدر او دعوت خود را بيشتر مى‌كرده آنان سركشى و كفرشان را بيشتر مى‌كردند و به جز اهل و اولادش وعده اندكى كه از غير آنان ايمان نياوردند، بطورى كه ديگر از ايمان آوردن‌

[1] با استفاده از سوره‌هاى اعراف، هود و نوح.

[2] سوره بقره، آيه 21.