بوده كه ضعف و ذلت آنان را با سلب غرض از آن سلب كند. ساده‌تر بگويم: خواسته‌اند بگويند ضعف و ذلت ما سبب فتنه ستمكاران است، ولى به جاى اينكه رفع سبب را بخواهند رفع غرض و مسبب را خواسته‌اند.

و اما خواسته و دعاى دومشان همان بود كه خداى تعالى در جمله دوم:(وَ نَجِّنا بِرَحْمَتِكَ مِنَ الْقَوْمِ الْكافِرِينَ) از آنها حكايت كرده است.

[امر به خانه سازى براى بنى اسرائيل‌]

(وَ أَوْحَيْنا إِلى‌ مُوسى‌ وَ أَخِيهِ أَنْ تَبَوَّءا لِقَوْمِكُما بِمِصْرَ بُيُوتاً ...) كلمه تبوءا تثنيه امر از باب تفعل است، و مصدرش تبوى و به معناى مسكن گرفتن و منزل گزيدن است، و كلمه مصر نام شهر و يا كشور فرعون است، و كلمه قبلة در اصل، بناى نوع از مصدر بوده مانند بناى نوع جلسة يعنى حالت نشستن، و قبلة به معناى آن حالتى است كه باعث مى‌شود دو چيز مقابل هم قرار گيرد. پس كلمه قبلة مصدرى است به معناى فاعل، و معناى جمله‌(وَ اجْعَلُوا بُيُوتَكُمْ قِبْلَةً) اينست كه خانه‌هاى خود را متقابل بسازيد بگونه‌اى كه بعضى رو بروى بعضى ديگر و در جهتى واحد قرار بگيرند. و منظور از اين فرمان اين بوده كه موسى و هارون بتوانند براى امر تبليغ دسترسى به آنان پيدا كنند و آنها بتوانند نماز را به جماعت بخوانند، هم چنان كه جمله بعدش كه مى‌فرمايد:(وَ أَقِيمُوا الصَّلاةَ) از آنجا كه بدنبال جمله مورد بحث قرار گرفته دلالت و يا حد اقل اشعار بر اين معنا دارد كه منظور از آن فرمان تمكن از نماز جماعت است.

و اما اينكه فرمود:(وَ بَشِّرِ الْمُؤْمِنِينَ)، سياق و زمينه گفتار دلالت مى‌كند بر اينكه منظور از آن، بشارت به اجابت خواسته‌اى است كه در دعاى مذكور در دو آيه قبل يعنى:(رَبَّنا لا تَجْعَلْنا فِتْنَةً ...) از خدا خواسته بودند.

و معناى آيه مورد بحث اين است كه: ما به موسى و برادرش وحى كرديم كه شما براى قومتان خانه‌هايى در مصر بسازيد تا در آن سكونت كنند- از اين قسمت بر مى‌آيد كانه تا آن موقع بنى اسرائيل زندگى شهرى نداشتند، بلكه مانند صحرانشينان در خيمه‌ها و مكانهايى نظير خيمه زندگى مى‌كردند- و شما و قومتان خانه‌هايتان را رو بروى هم و در يك جهت قرار دهيد، تا ديوار به ديوار يكديگر باشد، و امر تبليغ و مشاوره و تشكيل اجتماع براى نماز ممكن باشد، و نماز را بپا داريد، و تو اى موسى مؤمنين را بشارت بده به اينكه خداى تعالى بزودى آنان را از شر فرعون و قومش نجات خواهد داد.

(وَ قالَ مُوسى‌ رَبَّنا إِنَّكَ آتَيْتَ فِرْعَوْنَ وَ مَلَأَهُ زِينَةً وَ أَمْوالًا ...) كلمه زينة بناء نوع از مصدر زين به معناى آراستن است، و آن حالت و وضعى‌