این امر سیاسى دعوت نشده است و این امر سیاسى بوده است، زمان پیغمبر بوده است، زمان امیرالمومنین بوده است، بعدها هم اگر یک فرصت پیدا مى‌شد، آنها هم داشتند این معما را. انحرافات زیاد شده است. بعضى از اهل علم خودمان هم همین معانى را دارند لباس جندى حرام است، لباس شهرت است، به عدالت مضر است حضرت امیر عادل نبوده؟! حضرت سیدالشهدا هم عادل نبوده؟! حضرت امام حسن هم عادل نبوده؟! پیغمبر اکرم هم عادل نبوده؟! براى این که لباس جندى داشتند! اینها را تزریق کردند به ما، به ما آن طور دست‌هاى توطئه‌گر تزریق کردند که ماها هم باورمان آمده است. تو چکار دارى به این که چه مى‌گذرد، تو مشغول درست باش، تو مشغول فقهت باش، تو مشغول فلسفه‌ات باش، تو مشغول عرفانت باش، چکار دارى که چه مى‌گذرد. در آن وقت، اوایلى که این مسائل پیش آمد، یکى از رفقاى ما که بسیار خوب بود، بسیار مرد صالحى بود و اهل کار هم بود، لکن من وقتى یک قضیه را صحبت کردم که در این قضیه ما باید تحقیق کنیم، گفت به ما چکار دارد، حاصل امر سیاسى است به ما چکار دارد. این طور تزریق شده بود که یک مرد عالم روشنفکر متوجه به مسائل، این طور مى‌گوید که به ما چکار دارد. پیغمبر هم مى‌گفت سیاست به ما چکار دارد؟ امیرالمؤمنین هم که حکومت داشت، مى‌گفت سیاست.... حکومتى داشت براى ذکر گفتن و براى قرآن خواندن و براى نماز خواندن و همین دیگر؟! حکومت بود، ولایت بود و تجهیز جیوش بود عرض مى‌کنم حکومت‌ها در نصب کردن اینها بود، همه‌اش سیاست است اینها.

آنى که مى‌گوید که آخوند چکار دارد به سیاست، این با آخوند خوب نیست، این با اسلام بد است، مى‌خواهد آخوند را کنار بگذارد که مى‌تواند یک کارى توى مردم انجام بدهد و هر کارى دلشان مى‌خواهد بکنند و لهذا این طور شد. البته علماى ما در طول تاریخ این طور نبود که منعزل از سیاست باشند. مسأله مشروطیت یک مسأله سیاسى بود و بزرگان ما در آن دخالت داشتند، تاسیسش کردند. مسأله تحریم تنباکو یک مسأله سیاسى بود و میرزاى شیرازى رحمت‌الله این معنا را انجام داد. در زمان‌هاى اخیر هم مدرس، کاشانى، اینها مردم سیاسى بودند و مشغول کار بودند، اما به قدرى قدرت داشت این دست قوى توطئه‌گر که نمى‌شد از فکر حتى اهل علم محترم هم بیرون کرد به این که نه، مسأله این طور نیست، مسأله حکومت در زمان پیغمبر بوده و سیاست هم بوده، در زمان امیرالمومنین بوده و سیاست هم بوده و این که همه نقل کرده‌اند و این قدر غدیر را بزرگ کرده‌اند، براى این که به ما بفهمانند، تعلیم بدهند به ما که این طورى باید باشد.

ما باید این جنگ را ادامه بدهیم تا وقتى که انشاءالله پیروزى حاصل بشود

ما الان مبتلاى به جنگیم، یک دسته‌اى در همین قضیه هم دارند اشکالتراشى مى‌کنند، نه یک اشخاصى باشند که حالا تأثیرى داشته باشند، اما هستند، هستند اشخاصى که مى‌گویند که بیایید صلح