یک امپراطورى بزرگ را در سر مى‌پرورانند معرفى مى‌کنند، تا بسیارى از کسانى که از مسیر حوادث سیاسى جهان اسلام و نقشه‌هاى شوم جهانخواران بى خبرند، تصور کنند که فریاد برائت ما از مشرکین و مبارزه ما براى کسب آزادى ملت‌ها و در مسیر کسب قدرت سیاسى مان و گسترش قلمرو جغرافیاى حکومت اسلامى است. البته براى ما و همه اندیشمندان و محققانى که از نیات پلید تشکیلات آل سعود باخبرند، جاى تعجب نیست که به ایران و حکومتى که از بدو پیروزى تا به حال فریاد وحدت مسلمین را سر داده است و در همه حوادث جهان اسلام خود را شریک غم و شادى مسلمانان مى‌داند، تهمت افتراق و جدایى مسلمانان را بزنند، و یا بالاتر از آن، زایرانى را که به عشق زیارت مرقد پیامبر و حرم امن الهى به حجاز رفته‌اند به لشکرکشى و تشکل براى تصرف کعبه و آتش زدن حرم خدا و تخریب مدینه پیامبر متهم نمایند، و دلیل و مدرک این کار را حضور پاسداران و نظامیان و مسؤولین کشورمان در مراسم حج ذکر کنند، آرى، در منطق آل سعود نظامى و پاسدار کشور اسلامى باید با حج بیگانه باشد، و این گونه سفرها براى مسؤولین کشورى و لشکرى تعجب‌آور و توطئه‌انگیز مى‌شود، از نظر استکبار، مسؤولین کشورهاى اسلامى باید به فرنگ بروند، آنها را به حج چه کار! دست نشاندگان آمریکا آتش زدن پرچم آمریکا را به حساب آتش زدن حرم، و شعار مرگ بر شوروى و آمریکا و اسرائیل را به حساب دشمنى با خدا و قرآن و پیامبر گذاشته‌اند و نیز مسؤولین و نظامیان ما را با لباس احرام به عنوان رهبران توطئه معرفى کرده‌اند.

واقعیت این است که دول استکبارى شرق و غرب و خصوصاً آمریکا و شوروى عملاً جهان را به دو بخش آزاد و قرنطینه سیاسى تقسیم کرده‌اند. در بخش آزاد جهان، این ابرقدرت‌ها هستند که هیچ مرز و حد و قانونى نمى شناسند و تجاوز به منافع دیگران و استعمار و استثمار و بردگى ملت‌ها را امرى ضرورى و کاملاً توجیه شده و منطقى و منطبق با همه اصول و موازین خودساخته و بین‌المللى مى‌دانند. اما در بخش قرنطینه سیاسى که متأسفانه اکثر ملل ضعیف عالم و خصوصاً مسلمانان در آن محصور و زندانى شده‌اند، هیچ حق حیات و اظهار نظرى وجود ندارد، همه قوانین و مقررات و فرمول‌ها همان قوانین دیکته شده و دلخواه نظام‌هاى دست نشاندگان و در بر گیرنده منافع مستکبران خواهد بود و متأسفانه اکثر عوامل اجرایى این بخش همان حاکمان تحمیل شده یا پیروان خطوط کلى استکبارند که حتى فریاد زدن از درد را نیز در درون این حصارها و زنجیرها جرم و گناهى نابخشودنى مى‌دانند، و منافع جهانخواران ایجاب مى‌کند که هیچ کس حق گفتن کلمه‌اى که بوى تضعیف آنان را بدهد یا خواب راحت آنان را آشفته کند ندارد. و از آن جا که مسلمانان جهان به علت فشار و حبس و اعدام، قدرت بیان مصیبت‌هایى را که حاکمان کشورشان بر آنها تحمیل کرده‌اند را ندارند، باید بتوانند در حرم امن الهى مصایب و دردهایشان را با کمال آزادى بیان کنند تا سایر مسلمانان براى رهایى آنان چاره‌اى بیندیشند. لذا ما بر این مطلب پافشارى و اصرار مى‌کنیم که مسلمانان، حداقل در خانه خدا و حرم امن الهى، خود را از تمامى قید و بندهاى ظالمان آزاد ببینند و در یک مانور بزرگ از چیزى که از آن متنفرند اعلام برائت کنند و از هر وسیله‌اى براى رهایى خود استفاده نمایند.