خواست اسلام را دارد ایجاد مى‌کند. وقتى که ملاحظه مجلس را مى‌کنیم، ملاحظه شوراى نگهبان را مى‌کنیم، ملاحظه دولت را مى‌کنیم. ملاحظه قوه قضائیه را مى‌کنیم، وقتى همه این را ما ملاحظه مى‌کنیم اینها مورد تشکر است که یک دسته‌اى از همین مردم، نه آن بالانشین‌ها و کاخ‌نشین‌ها، از همین مردم متعارف خودمان، متصدى شدند و دارند زحمت مى‌کشند براى این ملت. این ملت را هم تشکر از او مى‌کنیم که دارد با کمال قدرت پشتیبانى مى‌کند. ملت باید از این دولت تشکر کند و قدردانى کند و دولت هم باید خدمتگزار این ملت باشد و از او تشکر کند. ملت باید از این قواى مسلح، این جوان‌ها که دارند جان خودشان را براى حفظ نوامیس شما فدا مى‌کنند، دارند صحت خودشان را از دست مى‌دهند و دارند زحمت مى‌کشند براى حفظ شما، باید قدردانى بکنند و مى‌کنند. ما از شکر خدا نباید غافل باشیم که یک همچو وضعى الان ما داریم، وقتى مى‌رویم جبهه‌ها مى‌بینیم که جبهه‌ها جوان آنطور مشغول فعالیت هستند و مشغول جانبازى هستند، وقتى مى‌رویم در بیمارستان‌ها، این بیمارها آنطور، این علیل‌ها، اینهایى که در جنگ معلول شدند، اینهایى که زخمى شدند، آنطور روحیه اسلامى دارند الان همه شما ژاندارمرى آنوقت چى بود، حالا چى هست؟ ارتش آنوقت چى بود، حالا چى هست؟ ستاد ارتش آنوقت کى‌ها بودند، حالا کى هست؟ همه چیز بحمدالله عوض شده است. ما باید شکر خدا را بکنیم و این را حفظش کنید، حفظش به این است که با هم باشیم. آقا، همه دنیا مخالف ماست، ما خودمان باید با هم باشیم، هستیم با هم، حالا شب نگویند که معلوم شد همه‌شان به هم ریختند، لکن تذکر همیشه لازم است.

در مجلس مخاصمه در کار نیست، مباحثه علمى است‌

انسان، یکى از نکاتى که در قرآن مکرر هست یا مکررات، براى اینکه قرآن یک آدم سازى مى‌خواهد بکند. قرآن تاریخ نیست، اگر تاریخ بود، در تاریخ، کتاب تاریخ یک قصه را نوشت، ثانیاً اگر بنویسند زیادى نوشته‌اند، اما کتاب اخلاق باید مکرر باشد. کسانى که اخلاق مى‌خواهند براى مردم بگویند، باید بگویند، بگویند تا توى مغزشان بکنند، با یک دفعه گفتن درست نمى‌شود. یکى از نکات بزرگى که قرآن کریم، مکررات را مى‌بینید دارد، اینها مکررات نیست، سبک انسان سازى اینجورى است، هر صفحه را باز مى‌کنى دعوت به تقوا، دعوت به خوبى، دعوت به چى، صفحه را هم باز مى‌کنى، قصه موسى را چندین مرتبه ذکر مى‌کند، قصه ابراهیم را چندین مرتبه ذکر مى‌کند، قصه نمى‌خواهد بگوید که، یک دفعه وقتى گفت، خوب، بس است. اینهایى که قرآن را نمى‌شناسند، این خارجى‌ها که نمى‌فهمند قرآن چى است، مى‌گویند خوب بود باب باب باشد، هر بابى یک کلمه‌اى باشد دیگر. قرآن آمده آدم درست کند، آدم درست کردن به یک دفعه گفتن نمى‌شود. معلم اخلاق با یک دفعه بگوید و تمام کند برود نمى‌شود، باید در یک مجلس هم ده مرتبه یک مطلب را هى بگوید، بگوید، بگوید تا در دل‌ها بنشیند. ما باید دائماً به هم سفارش کنیم. حوزه‌هاى علمیه به دولت و به ملت و به اینها باید سفارش کنند، دعوت به تقوا کنند، دعوت کنند به وحدت، دعوت کنند به تقوا، مردم، هرکس با هم