نام کتاب : تعلیم و تربیت در اسلام نویسنده : مطهری، مرتضی جلد : 1 صفحه : 328
زیرا ادیان افراد را وادار میکنند به عبادت برای بهشت یا برای فرار از
جهنم . حال اگر کسی بیاید نماز بخواند برای بهشت ، بهشت یعنی چه ؟
بهشت یعنی جایی که در آنجا انواع لذتها هست : حور است ، قصور است .
²جنات تجری من تحتها الانهار »است ، میوههای بهشتی و غذاهای لذیذ بهشتی
است ، شرابهای بی مستی و بیدردسر بهشتی است و انواع لذتهایی که بشر
نمیتواند تصور بکند . یک کسی از لذت دنیا چشم میپوشد برای لذت آخرت .
او نه تنها خداپرست نیست و حس نیایش خود را تقویت نمیکند بلکه یک
آدمی است که از دنیاپرستها مادیتر است زیرا یک نفر دنیاپرست ، قانع
شده به همین لذات محدود مادی ، ولی او یک آدم حسابگری است ، میبیند
اگر بخواهد سی چهل سال عمر این دنیا را به این لذتها بگذراند ، قابل
نیست ، بالاخره تمام میشود ، میگوید این سی چهل سال را هر طور هست دندان
روی جگر میگذاریم برای اینکه برویم در آنجا ابدالاباد به همین لذتهایی که
اینجا رها کردهایم برسیم . پس محرک او در این کار طمع است و غیر از
این چیزی نیست . آن کسی هم که برای فرار از دوزخ [ معصیت ] نمیکند
همینطور است . عبادت میکند یا ترک لذت مادی میکند برای اینکه عقوبت
نشود . باز امری است که از حدود منفعتجویی بیرون نیست . بنابراین در
ادیان [ به حس نیایش انسان توجه نشده است ] . و این را مخصوصا مسیحیها
نسبت به اسلام خیلی ایراد میگیرند که در قرآن به نعمتهای مادی زیاد توجه
شده . شاید آنها در تعبیرات خود میگویند که قرآن توجهش فقط به نعمتهای
مادی آن دنیاست و بنابراین به حس نیایش که " روانشناسی " آن را به
عنوان یک حس عالی میشناسد ، توجه نکرده ،
نام کتاب : تعلیم و تربیت در اسلام نویسنده : مطهری، مرتضی جلد : 1 صفحه : 328