نام کتاب : امامت و رهبری نویسنده : مطهری، مرتضی جلد : 1 صفحه : 21
پستی را از هیچیک از خلفا نمیپذیرد ، نه فرماندهی جنگ و نه حکومت یک
استان و نه اماره الحاج و نه یک چیز دیگر از این قبیل را . زیرا قبول
یکی از این پستها به معنی صرف نظر کردن او از حق مسلم خویش است و به
عبارت دیگر کاری بیش از همکاری و همگامی و حفظ وحدت اسلامی است . اما
در عین حال که خود پستی نمیپذیر فت مانع نزدیکان و خویشاوندان و یارانش
در قبول آن پستها نمیگشت ، زیرا قبول آنها صرفا همکاری و همگامی است و
به هیچ وجه امضای خلافت تلقی نمیشود [1] .
سیره علی در این زمینه خیلی دقیق است و نشانه متفانی بودن آن حضرت در
راه هدفهای اسلامی است . در حالی که دیگران میبریدند او وصل میکرد ، آنها
پاره میکردند و او میدوخت .
ابو سفیان فرصت را مغتنم شمرد خواست از نارضائی او استفاده کند و
انتقام خویش را به صورت خیر خواهی و احترام به وصیت پیغمبر به وسیله
وصی پیغمبر از پیغمبر بگیرد ، اما قلب علی آگاهتر از این بود که گول
ابوسفیانها را بخورد ، دست رد بر سینهاش زد و او را از خود راند .
در هر زمانی ابوسفیانها و حیی بن اخطبها در کارند . در عصر ما انگشت
حیی بن اخطبها در بسیاری از جریانات نمایان است . بر مسلمین و بالاخص
شیعیان و موالیان علی علیهالسلام است که سیرت و سنت آن حضرت را در این
زمینه نصب العین خویش قرار دهند و فریب ابو سفیانها و حیی بن اخطبها
را نخورند . [1] رجوع شود به شرح ابن ابی الحدید ذیل نامه 62 سخن امام : فامسکت
یدی حتی رأیت راجعة الناس قد رجعت عن الاسلام » .
نام کتاب : امامت و رهبری نویسنده : مطهری، مرتضی جلد : 1 صفحه : 21