نام کتاب : امامت و رهبری نویسنده : مطهری، مرتضی جلد : 1 صفحه : 180
انفاق مالی را زکات مال یا زکات روح و یا زکات نفس میگوید . کما
اینکه کلمه صدقه هم همین طور است ، امروز صدقه مفهوم خاصی دارد ، اگر
مثلا میگوئیم صدقه سری . قرآن هر کار خیری را میگوید صدقه . اگر شما یک
بیمارستان بسازید یا یک کتاب تألیف کنید که خیر آن به مردم میرسد ، از
نظر قرآن صدقه است ، صدقة جاریة . و لهذا کسانی از اهل تسنن هم که
خواستهاند به مفهومی که از این آیه برداشت شده ایراد بگیرند ، به این
کلمهاش ایراد نگرفتهاند که زکات به انگشتر تعلق نمیگیرد ، چون آنها
وارد به ادبیات عرب هستند و میدانند که زکات اختصاص به زکات واجب
ندارد .
و اما مسئله اینکه چرا در حال رکوع اینچنین شد ؟ این ایراد را افرادی
از قدما مثل فخر رازی گرفتهاند که علی ( ع ) همیشه در حال نماز آنچنان از
خود بیخود بود که توجه به اطراف پیدا نمیکرد . چگونه شما میگوئید که در
حال نماز این طور شد ؟ جواب اینست که اولا اینکه علی ( ع ) در نماز از
خود بیخود میشد ، یک حقیقتی است اما اینجور نیست که همه حالات اولیای
الهی ، همیشه مثل همدیگر بوده است . خود پیغمبر اکرم هر دو حال برایش
نقل شده ، گاهی در حال نماز یک حالت جذبهای پیدا میکرد که اصلا طاقت
نمیآورد که اذان تمام شود ، میگفت : « ارحنا یا بلال ! » زود [ باش ] که
شروع کنیم به نماز . گاهی هم در حال نماز بود ، سر به سجده میگذاشت ،
امام حسن یا امام حسین یا نوه دیگرش میآمد روی شانهاش سوار میشد و
حضرت با آرامش صبر میکرد که این بچه نیفتد ، سجدهاش را طول میداد تا
اینکه او بلند شود . یک دفعه پیغمبر اکرم ایستاده بود به نماز . جلوی
محل نماز گویا کسی آب دهان انداخته بود . پیغمبر ( ص ) یک قدم به جلو
برداشت و با پایش
نام کتاب : امامت و رهبری نویسنده : مطهری، مرتضی جلد : 1 صفحه : 180