نام کتاب : عدل الهی نویسنده : مطهری، مرتضی جلد : 1 صفحه : 68
عارف کامل ) را با لحنی دو پهلو و نغز و توأم با " توریه " و " ایهام
" اینچنین بیان کرده است :
پیر ما گفت خطا بر قلم صنع نرفت
آفرین بر نظر پاک خطا پوشش باد
یعنی در نظر بی آلایش و پاک از محدودیت و پایین نگری پیر ، که جهان
را به صورت یک واحد تجلی حق میبیند ، همه خطاها و نبایستنیها که در
دیدهای محدود آشکار میشود محو میگردد . جهان ، ظل حق و سایه حق است ،
ذات حق ، جمیل علی الاطلاق و کامل علی الاطلاق است . ظل جمیل ، جمیل است ،
محال است که جمیل نباشد . در هر اندام زیبا اگر عضوی را تک و تنها ،
بدون توجه به اینکه موقعیت عضوی دارد و با یک سلسله اعضای دیگر مجموعا
یک اندام را تشکیل میدهند ، مورد توجه قرار دهیم ، حقانیت و درستی و
کمال او را درک نخواهیم کرد و احیانا فکر میکنیم که اگر به گونهای دیگر
بود بهتر بود ، اما همین که با دیدی گسترده ، آن را به عنوان یک عضو در
مجموعه یک اندام زیبا ببینیم ، نظر ما دگرگون میگردد ، و آنچه قبلا
نادرست و نبایستنی میپنداشتیم بکلی محو میگردد .
حافظ در بیتی دیگر از همین غزل ، همچنانکه عادت او است که در هر غزلی
( عموما یا غالبا و قریب به اتفاق ) مقاصد کنایی و استعاری و احیانا
ایهام آمیز و توریه آمیز خود را با بیتی تفسیر کند ، مقصود خویش را
توضیح داده است :
چشمم از آینه داران خط و خالش شد
لبم از بوسه ربایان بر و دوشش باد
در مصراع اول این بیت ، وصول خویش را به مرحله " عین الیقین " که
جهان را مظهر خط و خال و چشم و ابروی او ، و هر چیز را در جای خود نیکو
میبیند ، اعلام میدارد و در مصراع دوم ، آرزوی وصول به مرحله " حق الیقین
" را مینماید .
حافظ در غزلهای دیگر خویش نیز این حقیقت را که عارف پس از وصول به
حقیقت ، جز کمال و جمال و لطف و زیبایی در تفسیرش نیست ، مکرر بیان
کرده است ، مانند آنجا که میگوید :
روی خوبت آیتی از لطف بر ما کشف کرد زین سبب جز لطف و خوبی
نیست در تفسیر ما
یا میگوید :
نام کتاب : عدل الهی نویسنده : مطهری، مرتضی جلد : 1 صفحه : 68