نام کتاب : عدل الهی نویسنده : مطهری، مرتضی جلد : 1 صفحه : 281
بهشت و جهنم ، دو غایت سیر معنوی انسان است . در آن جهان هر کسی خود
را در غایت مسیر خود میبیند ، یکی بالا است و دیگری پایین ، یکی اعلا
علیین است و دیگری اسفل سافلین .
« ان کتاب الابرار لفی علیین »[1] .
« ان کتاب الفجار لفی سجین »[2] .
چگونه ممکن است کسی به سوی مقصدی حرکت نکند و یا به سوی مقصدی ضد آن
مقصد حرکت کند و آنگاه به آن مقصد برسد ؟ ! حرکت به سوی علیین ، فرع
آهنگ و اراده رسیدن به آن است ، و آهنگ و اراده ، فرع معرفت و اعتقاد
از یک طرف ، و تمکین و تسلیم از طرف دیگر است . از آنکه به چنین
مقصدی اعتقاد ندارد یا تمکین و تسلیم ندارد و بالاخره رغبتی به آن ندارد و
به انگیزه رسیدن به آنجا کوچکترین گامی برنمیدارد چگونه میتوان توقع
داشت که سر از آنجا در بیاورد ؟ بی شک هر راهی به مقصد خودش منتهی
میگردد ، تا مقصد خدا نباشد به خدا منتهی نمیگردد .
قرآن کریم میفرماید :
« من کان یرید العاجلة عجلنا له فیها ما نشاء لمن نرید ثم جعلنا له
جهنم یصلیها مذموما مدحورا 0 و من اراد الاخرش و سعی لها سعیها و هو مؤمن
فاولئک کان سعیهم مشکورا »[3] .
" هر کس ( فقط ) طالب دنیای نقد باشد ، آن مقدار که بخواهیم به آنان
که بخواهیم میدهیم ، سپس برای وی جهنم را قرار دادهایم که نکوهیده و
رانده شده وارد آن میگردد . و هر کس خواهان آخرت باشد و کوشش شایسته
آن را انجام دهد ، پس کوشش آنان مورد قدردانی قرار خواهد گرفت " .
یعنی اگر کسی سطح فکرش از دنیا بالاتر نباشد و هدفی عالی تر از دنیا
نداشته باشد ، محال است که به هدف عالی اخروی نائل گردد ، ولی لطف و
کرم ما و خدایی ما ایجاب میکند که از همان هدف دنیایی که خواهان آن
است به او بهرهای بدهیم . [1] مطففین / . 18
[2] مطففین / [7][3] اسراء / 18 - . 19
نام کتاب : عدل الهی نویسنده : مطهری، مرتضی جلد : 1 صفحه : 281