نام کتاب : ده گفتار نویسنده : مطهری، مرتضی جلد : 1 صفحه : 21
نوع اول اینکه انسان برای اینکه خود را از آلودگیهای معاصی حفظ کند از
موجبات آنها فرار کند و خود را همیشه از محیط گناه دور نگهدارد ، شبیه
کسی که برای رعایت حفظ الصحه خود کوشش میکند خود را از محیط مرض و
میکروب و از موجبات انتقال بیماری دور نگهدارد ، سعی میکند مثلا به محیط
مالاریا خیز نزدیک نشود ، با کسانی که به نوعی از بیماریهای واگیردار
مبتلا هستند معاشرت نکند .
نوع دوم اینکه در روح خود حالت و قوتی به وجود میآورد که به او
مصونیت روحی و اخلاقی میدهد که اگر فرضا در محیطی قرار بگیرد که وسائل و
موجبات گناه و معصیت فراهم باشد ، آن حالت و ملکه روحی ، او را حفظ
میکند و مانع میشود که آلودگی پیدا کند ، مانند کسی که به وسائلی در بدن
خود مصونیت طبی ایجاد میکند که دیگر نتواند میکروب فلان مرض در بدن او
اثر کند .
در زمان ما تصوری که عموم مردم از تقوا دارند همان نوع اول است . اگر
گفته میشود فلان کس آدم با تقوائی است یعنی مرد محتاطی است ، انزوا
اختیار کرده و خود را از موجبات گناه دور نگه میدارد . این همان نوع
تقوا است که گفتیم ضعف است .
شاید علت پیدایش این تصور اینست که از اول ، تقوا را برای ما "
پرهیزکاری " و " اجتنابکاری " ترجمه کردهاند ، و تدریجا پرهیز از گناه
به معنای پرهیز از محیط و موجبات گناه تلقی شده و کم کم به اینجا رسیده
که کلمه تقوا در نظر عامه مردم معنای انزوا و دوری از اجتماع میدهد ، در
محاورات عمومی وقتی که این کلمه به گوش میرسد یک حالت انقباض و پا
پس کشیدن و عقبنشینی کردن در نظرها مجسم میشود .
نام کتاب : ده گفتار نویسنده : مطهری، مرتضی جلد : 1 صفحه : 21