5- چگونه به خداى ناديده ايمان بياوريم؟

ساده‌ترين ايرادى كه مادى‌ها بر خداپرستان دارند اين است كه: «انسان چگونه مى‌تواند موجودى را كه با حواس خود درك نكرده بپذيرد و به او ايمان آورد، شما مى‌گوئيد خدا نه جسم دارد، نه مكان دارد، نه زمان نه رنگ و نه ...، آيا چنين موجودى را با چه وسيله مى‌توان درك كرد؟ ما تنها به چيزى ايمان مى‌آوريم كه حواس ما عاجز از درك آن نباشد، اصلا چنين چيزى وجود ندارد».

اين ايراد از جهاتى قابل بحث است:

1- عمده عللى كه انگيزه مخالفت آقايان مادى‌ها با موضوع خداشناسى مى‌باشد، كاملا در اين ايراد تجلى كرده است.

از جمله غرور علمى آنها، و حكومت دادن علوم طبيعى بر همه چيز و همه حقايق، و همچنين سنجش همه چيز با مقياس علوم مادى (مشاهده و تجربه)، و منحصر ساختن وسيله درك را به اسباب طبيعى و مادى، در اينجا ديده مى‌شود.

ما از اين آقايان سؤال مى‌كنيم آيا قلمرو و منطقه فعاليت و نفوذ علوم طبيعى حدى دارد يا نه؟!

واضح است كه جواب اين سؤال مثبت است، زيرا قلمرو علوم طبيعى همان موجودات محدود مادى طبيعى است و بس.

بنابراين چگونه مى‌شود چيزى را كه غير محدود است، با ابزار طبيعى درك نمود.