درس هفتاد و پنجم: اثر گناه‌

امام صادق عليه السلام مى‌فرمايد:

مَنْ يَمُوتُ بِالذُّنوبِ أَكْثَرُ مِمَّنْ يَمُوتُ بِالآجالِ وَ مَنْ يَعِيشُ بِالإِحْسانِ أَكْثَرُ مِمَّنْ يَعِيشُ بِالأَ عمارِ [1]

ترجمه‌

آنها كه بر اثر گناه مى‌ميرند از آنها كه با مرگ طبيعى از دنيا مى‌روند بيشترند!، و آنها كه بر اثر نيكوكارى عمر مى‌كنند از آنها كه با عمر طبيعى زندگى مى‌نمايند زيادترند!

شرح كوتاه‌

امروز ثابت شده است كه سرچشمه قسمت قابل توجهى از بيمارى‌هاى جسمى، عوامل روحى و معنوى است، و يكى از مهم‌ترين عوامل ناراحتى روانى فشارهاى شديدى است كه از ناحيه وجدان به خاطر انجام گناه بر روح آدمى وارد مى‌شود. انسان گناهكار در دادگاه وجدان محاكمه مى‌شود و با مجازات‌هاى دردناك معنوى وجدان روبه‌رو مى‌گردد و عكس‌العمل آن در جسم و جان و حتى در مرگ و ميرها آشكار مى‌گردد، بعكس، افراد نيكوكار از درون وجدان خود تشويق مى‌شوند و همين تشويق معنوى نيرو و نشاط تازه‌اى به آنها مى‌دهد و بر طول عمر آنها مى‌افزايد نتيجه اين كه گناه عمر را كوتاه، و كار نيك عمر آدمى را طولانى مى‌سازد.

[1] نقل از كتاب سفينةالبحار.