حديث فوق
چگونگى مواجهه اسلام را با مسائل مربوط به زندگى مادى و معنوى روشن مىسازد. يك
مسلمان مثبت و وظيفه شناس نسبت به مسائل زندگى مادى بايد آنچنان محكم كارى و
انضباط را رعايت كند كه يا هميشه در اين جهان مىماند، و به اين ترتيب
اهمالكارىهاى ريا كارانه مدعيان زهد را مردود شناخته است.
و نسبت به
مسائل معنوى و آمادگىهاى لازم براى زندگى بايد آنقدر حساس و روشن باشد كه اگر
فردا از اين جهان چشم بپوشد، كمبودى نداشته باشد، با آب توبه واقعى دامن خود را از
گناه شسته و حقوق مردم را همگى ادا كرده و هيچ نقطه تاريكى در زندگى نداشته باشيم.