درس صد و دوّم: بدتر از مرگ‌

امام حسن عسكرى عليه السلام مى‌فرمايد:

خَيْرٌ مِنَ الْحَياتِ ما إِذا فَقَدْ تَهُ أَبْغَضْتَ الْحَياتَ! وَ شَرُّ مِنَ الْمَوْتِ مَا إذا نَزَلَ بِكَ أَحْبَبْتَ الْمَوْتَ! [1]

ترجمه‌

از زندگى بهتر، چيزى است كه اگر آن را از دست دهى از زندگى بيزار مى‌شوى! و بدتر از مرگ چيزى است كه هرگاه بر تو نازل گردد از مرگ استقبال مى‌كنى!

شرح كوتاه‌

بعضى تصور مى‌كنند بالاترين ارزش‌ها ارزش اين زندگى مادى است در حالى كه از آن ارزشمندتر فراوان است، در زندگى لحظاتى پيش مى‌آيد كه انسان آرزوى مرگ مى‌كند و حقايقى وجود دارد كه با رضايت كامل جان شيرين خود را فداى آن مى‌سازد.

شهداى راه خدا، راه فضيلت و حق پرستى، آنها بودند كه حقيقت اين گفته پر معناى امام عسكرى عليه السلام را دريافته بودند و آن جا كه زندگى را ناگوار و مرگ را دريچه‌اى به جهانى وسيع‌تر، به خشنودى و رضاى پروردگار مى‌ديدند با آن وداع، و از اين استقبال مى‌كردند.

[1] تحف العقول، صفحه 368.