بقيّه طواف را تكميل كند؛ خواه قبل از چهار دور باشد، يا بعد از آن.

مسأله 680- اگر شخصى در حال طواف باشد، و وقت نماز واجب تنگ گردد، واجب است طواف را رها كند، و نمازش را بخواند، سپس اگر بعد از چهار دور رها كرده، از همانجا طواف را تمام نمايد، در غير اين صورت بنابر احتياط از اوّل شروع مى‌كند.

مسأله 681- قطع طواف براى رسيدن به نماز جماعت، يا رسيدن به وقت فضيلت نماز واجب، جايز بلكه مستحب است، و بعد از انجام نماز، طواف را از همانجا كه قطع كرده ادامه مى‌دهد، و احتياط مستحب آن است كه طبق مسأله بالا عمل كند. (توجّه داشته باشيد كه اين مسأله در مورد نماز جماعت است).

مسأله 682- اگر بدون عذر طواف را قطع كرد، و كارى كه منافات با طواف داشت انجام داد، مثل اين كه فاصله زيادى انداخت، و موالات عرفيّه از بين رفت، احتياط آن است كه اگر چهار دور بجا آورده طواف را تمام كند، و سپس اعاده نمايد؛ ولى مانعى ندارد از آغاز طواف را از سر بگيرد.

مسأله 683- هرگاه در اثناء طواف عذرى پيدا شد، مثل بيمارى شديد، يا حيض، يا باطل شدن وضو و مانند آن، اگر عذر مذكور بعد از تمام شدن چهار دور بوده، پس از رفع عذر برمى‌گردد، و طواف را تكميل مى‌كند، ولى اگر قبل از تمام شدن چهار دور بوده، آن طواف را رها كرده، دوباره از اوّل شروع مى‌كند، و احتياط مستحب در فرض اوّل (در غير حيض) اتمام و اعاده است.

مسأله 684- هرگاه عذر شخصى كه طواف را قطع كرده، ادامه پيدا كند تا زمانى كه وقتِ انجامِ طواف تنگ شود، در صورت امكان بايد او را به مسجد الحرام بياورند و طوافش دهند، و اگر ممكن نيست برايش نايب بگيرند.