بِهِ حَذَراً مِمَّا بَأْسَ بِهِ؛ آنچه را كه بلامانع است ترك كن تا گرفتار امر ممنوع نشوى» است.

مرحله چهارم: ورع صدّيقين‌

بالاترين مرحله، اعراض و روى گرداندن از غير خداست يعنى چشم برداشتن از غير خدا و چشم دوختن به خدا به خاطر اين كه مبادا ساعتى از عمرش ضايع شود. بالاترين سرمايه، عمر ماست كه آن را به تدريج هدر مى‌دهيم و غافل هستيم.

مطابق اين روايت امام صادق عليه السلام فرمود: سزاوارترين مردم به ورع آل پيامبر صلى الله عليه و آله و شيعيان او هستند كه بايد در مراتب ورع، حدّاقل مرتبه اوّل را داشته باشند، يعنى شيعه بايد عادل و مقتداى مردم باشد و فقط خود را نجات ندهد، بلكه به فكر نجات ديگران هم باشد.

در آخر سوره فرقان دوازده ويژگى براى «عبادالرحمن» ذكر شده است كه يكى از ويژگى‌ها، مطابق آيه‌ «وَالَّذِينَ يَقُولُونَ رَبَّنَا هَبْ لَنَا مِنْ أَزْوَاجِنَا وَ ذُرِّيَاتِنَا قُرَّةَ أعْيُنٍ وَاجْعَلْنَا لِلمُتَّقِينَ إِمَاماً؛ و كسانى كه مى‌گويند:

پروردگارا از همسران و فرزندانمان مايه روشنى چشم ما قرار ده و ما را براى پرهيزگاران پيشوا گردان»، [1] اين است كه آنها از خدا تقاضا مى‌كنند كه فرزند آنها معمولى نباشد، بلكه در بين ساير مسلمين قرّة العين و نمونه باشد و از خدا تقاضا مى‌كنند كه ما را امام متّقين قرار ده.

[1] سوره فرقان، آيه 74.