3- رازدارى‌

منظور از محافظت از اسرار، حفظ مقامات اهل بيت عليهم السلام است، يعنى مقاماتى از آنها را در نزد دشمنان نگوييم كه باور نكنند (مثلًا ولايت تكوينى، معجزات، علم به غيب ...) زيرا اين مقامات جزء اسرار هستند.

در زمان ما عدّه‌اى علاوه بر اين كه اسرار را مى‌گويند غلوّ هم مى‌كنند، مثلًا بعضى از مدّاحان نادان زينب اللّهى مى‌شوند. مدّاحان مقام والايى دارند و ائمّه عليهم السلام به آنها اهميّت مى‌دادند؛ مثل دعبل خزائى كه مقام والايى داشت؛ مدّاحان بايد اشعار خود را بر علما عرضه كرده و از اشعار غلوّآميز پرهيز كنند، به خصوص اگر در بين مدّاحان براى جلب نظر عوام مسابقه بيفتد، در اين صورت يكى غلوّ مى‌كند و ديگرى اغلى و اين كار خيلى خطرناك است.

4- چگونگى صرف اموال‌

مواسات از دو ريشه لغوى مى‌تواند باشد، يكى از مادّه «واسى‌» و ديگرى از ماده «آسى‌» كه هر دو مواسات و به معناى اعانت و كمك كردن است. شيعه را بايد با اموالش امتحان كرد كه چه اندازه ديگران در اموال او سهم دارند. در زمان ما مشكلات زياد است:

1- مشكل بيكارى كه منشأ اصلى بسيارى از مفاسد مانند: اعتياد، سرقت، خودفروشى و ... است.