پرتوش بر همه كس تابد و مى‌آموزد

پايدارى و وفادارى‌، در راه طلب‌

رسم آزادى و پيكار و «حقيقت جويى»

همه جا؛ صفحه تابنده آيين تو بود

آنچه بر ملّت اسلام، حياتى بخشيد

جنبش عاطفه و نهضت خونين تو بود

تا ز خون تو، جهانى شود از بند آزاد

بر سر «ايده انسانى» خود جان دادى‌

در ره «كعبه حق جويى» و «مردى» و «شرف»

آفرين بر تو! كه «هفتاد و دو قربان‌» دادى‌

جان به قربان تو اى رهبر آزادى و عشق‌

كه روانت، سر تسليم نياورد فرود

زان فداكارى مردانه و جانبازى پاك‌

جاودان بر تو و بر عشق و وفاى تو «درود» [1]