زمان خود معروف شد. [1]

آرى! در مقام توبه تنها استغفار و ندامت از گذشته كفايت نمى‌كند، بلكه علاوه بر اين، لازم است با اعمال صالح و شايسته آينده گذشته را نيز جبران كرد. يعنى آن‌قدر كارهاى خير و نيك انجام داد تا گناهان و خطاهاى پيشين را پوشش دهد و آن را جبران نمايد.

خلاصه اينكه آيات قرآن آن قدر تكان دهنده است كه يك آيه آن مى‌تواند از يك سارق خطرناك و دزدِ سرِ گردنه، زاهد زمانه بسازد. اين تنها يك نمونه تاريخى بود، و از اين نمونه‌ها در تاريخ فراوان است.

4. قرآن مبين؛ قرآن در سوره دخان به وصف مبين توصيف شده است. «مبين» يعنى آشكار كننده، قرآن هم آشكار است و هم آشكار كننده. قرآن به گونه‌اى است كه هر كس در هر سنّ و سال، و با هر مقدار دانش و اطّلاعات و آگاهى، مى‌تواند از آن استفاده كند. فيلسوف، عارف، شاعر، عالم، باسواد و بى‌سواد، هر كس مى‌تواند از آن بهره‌بردارى كند. قرآن بسان چشمه زلال و جوشانى است كه هر كس به اندازه ظرفيّتش از آن برداشت مى‌نمايد. آنها كه ظرفيّتشان بسان كاسه‌اى بيش نيست فقط به اندازه همان كاسه، و آنها كه دريا دلند، به وسعت دريا از آب اين چشمه جوشان بهره مى‌برند.

ج) اين قسم‌ها براى چيست؟

تمام اين سوگندها براى اثبات نبوّت و پيامبرى پيامبر اسلام صلى الله عليه و آله است.

سؤال: چگونه مى‌توان با سوگند و قسم به قرآن نبوّت را اثبات كرد؟

پاسخ: با توجّه به اينكه خداوند به قرآن سوگند ياد كرده، در حقيقت براى اثبات نبوّت به قرآن استدلال كرده است چرا كه قرآن معجزه پيامبر اسلام است، و هيچ كس توانايى ندارد همانند قرآن را بياورد «قُلْ لَئِنِ اجْتَمَعَتِ الْإِنسُ وَالْجِنُّ عَلَى أَنْ يَأْتُوا بِمِثْلِ‌

[1]. تفسير نمونه، ج 23، ص 344.