ساقط گردد. آزادى حساب و كتاب و چارچوبه دارد، چرا كه آزادى انسان با آزادى حيوانات جنگل متفاوت است.

از جمله الفاظ زيباى ديگر «تمدّن ومدنيّت» است، كه مقابل آن «توحّش و وحشى‌گرى» است. هيچ كس با تمدّن مخالف نيست، همان‌گونه كه هيچ عاقلى طالب توحّش نمى‌باشد.

امّا متأسّفانه در جهان امروز با چشمان خود مى‌بينيم كه مدّعيان تمدّن، وحشى‌ترين انسانها هستند، و گوى سبقت را در توحّش از همه ربوده‌اند!

«آينده‌نگرى» و «عاقبت‌انديشى» از ديگر الفاظ زيبايى است كه شيطان «بخل» را در لفافه آن مى‌پيچد، و سربخيل را كلاه مى‌گذارد، و به بهانه آينده‌نگرى زن و فرزندان، مانع انفاق و كمك به نيازمندان مى‌گردد.

آدم‌هاى «بُزدل و ترسو» اين ضعف و صفت رذيله خويش را پشت ماسك به ظاهر قشنگ «احتياط» پنهان مى‌كنند، مى‌گويند: «انسان نبايد بى‌گدار به آب بزند!» آرى «ترس» را با لعاب «احتياط» تزيين مى‌كنند.

عرب جاهلى دختران خود را با دست خود زنده زنده در گور مى‌گذاشت، و براى رهايى از ملامت وجدان و اعتراض ديگران آن را با لعاب «غيرت» تزيين مى‌كرد.

مى‌گفتند در فلان جنگ دختران ما اسير شدند، پس از سالها جنگ تمام و صلح برقرار شد. هنگامى كه به دنبال دختران اسير خود رفتيم مشاهده كرديم كه آنها با فرزندان دشمنان ما ازدواج كرده، و از آنها بچّه آورده‌اند، و لذا حاضر به بازگشت نزد ما نيستند و اين مايه تمسخر ما در نزد ديگر قبايل شد. لذا، براى اين كه نواميسمان در آينده اسير دشمن نشود دختران خود را زنده در گور مى‌كنيم. آرى آنها در زير چتر غيرت و دفاع از ناموس، مرتكب زشت‌ترين جنايات مى‌شدند.

گناه در لباس عبادت!

شيطان و هواى نفس آنقدر در تزيين اعمال و تسويل پيشروى مى‌كنند، كه گناه را در لباس عبادت جلوه مى‌دهند، تا انسانها به عنوان عبادت اسير دام گناه شوند. قرآن‌