است. عدّه‌اى از فرشتگان مأمور بادها هستند. برخى از آنها مأمور باران هستند.

تعدادى ديگر مأمور ارزاق انسانها و خلاصه هر گروهى مأموريّتى بر عهده دارند، به گونه‌اى كه در سراسر عالم پخش و پراكنده هستند.

فرشتگان در كلام اميرمؤمنان:

حضرت على عليه السلام در خطبه اوّل نهج‌البلاغه در مورد ملائكه مى‌فرمايد:

«سپس آسمانهاى بلند را از هم گشود، و آنها را مملوّ از فرشتگان مختلف ساخت.

گروهى از آنان هميشه در سجودند و ركوع ندارند. و گروهى در ركوعند و قيام نمى‌كنند. و گروهى در صفوفى كه هرگز از هم جدا نمى‌شود قرار دارند، و همواره تسبيح مى‌گويند و خسته نمى‌شوند. هيچ‌گاه خواب چشمان آنها را فرا نمى‌گيرد، و عقلشان گرفتار سهو و خطا نمى‌شود. بدن آنها به سستى نمى‌گرايد، و غفلت نسيان بر آنان عارض نمى‌شود. گروهى از آنان امناى وحى خدا، و زبان او بسوى پيامبرانند، و پيوسته براى رساندن حكم و فرمانش در رفت و آمدند. و جمعى ديگر حافظان بندگان اويند، و دربانان بهشتش. بعضى از آنها پاهايشان در طبقات پايين زمين ثابت، و گردنهايشان از آسمان بالا گذشته، و اركان وجودشان از اقطار جهان بيرون رفته، و شانه‌هاى آنها براى حفظ پايه‌هاى عرش خدا آماده است؛ و در برابر عرش او چشمهاى خود را پايين افكنده، و در زير آن بالهاى خود را به خود پيچيده‌اند».

و در جاى ديگر مى‌فرمايد: «در تمام اين عوالم جاى خالى وجود ندارد، مگر اينكه در آنجا فرشته‌اى در حال انجام مأموريّت است؛ يا به تسبيح خداوند اشتغال دارد». [1]

فلسفه آفرينش فرشتگان:

سؤال: چرا خداوند فرشتگان را آفريد؟ خلقت اين همه فرشته كه در سرتاسر جهان هستى فعاليّت دارند، چه فلسفه‌اى دارد؟

[1]. نهج‌البلاغه، خطبه 91.