دانشمند معروف «راغب» در كتاب «مفردات» خود چند معنى براى «صدّيق» نقل كرده است كه همه گواه اين حقيقت است:

الف- كسى كه زياد راست مى‌گويد.

ب- كسى كه هرگز دروغ نمى‌گويد.

ج- كسى كه در سخن و عقيده راستگوست و عملش گواه صدق اوست.

3- كوشش براى تقويت پايه‌هاى ايمان به خدا در دل مبتلايان و توجه دادن آنها به اين حقيقت كه قدرت خدا مافوق تمام قدرتهاست و قادر بر حل تمام مشكلاتى است كه افراد ضعيف‌الايمان بخاطر آن به دروغ پناه مى‌برند.

«راستگويان» تكيه‌گاهشان در برابر حوادث گوناگون، خداست؛ و افراد دروغگو در اين موارد تنها هستند.

4- بايد انگيزه‌هاى دروغ و ريشه‌هاى اين انحراف اخلاقى از قبيل طمع، ترس، خودخواهى، حب و بغضهاى افراطى و امثال آن را در افراد خشكانيد تا اين رذيله خطرناك زمينه مساعد براى نشو و نماى خود در وجود انسان پيدا نكند.

5- بايد محيطهاى تربيتى و معاشرتى مبتلايان را از وجود افراد دروغگو پاك كرد تا تدريجاً طبق اصل «محاكات» و تأثيرپذيرى، محيط وجود آنها از اين رذيله پاك گردد.

اين موضوع بقدرى مهم است كه در دستورهاى تربيتى اسلام از على عليه السلام نقل شده كه فرمود:

«لا يَصْلُحُ الْكَذِبُ جِدٌّ وَلا هَزْلٌ وَلا انْ يَعِدَ احَدُكُمْ صَبِيَّهُ ثُمَّ لا يَفِي‌