جهت است كه در شرح سرگذشت زكريا پيامبر بزرگ خدا مى‌خوانيم كه سه روز سكوت و بسته شدن زبان وى به عنوان نشانه استجابت دعاى او در مورد تقاضاى فرزند قرار داده شد:

(قالَ آيَتُكَ الّا تُكَلِّمَ النّاسَ ثَلاثَ لَيالٍ سَوِيّاً) [1]

فرمود: نشانه تو اين است كه سه شبانه روز قدرت تكلم (با مردم) نخواهى داشت؛ در حالى كه زبانت سالم است.

و به «مريم» دستور نذر روزه سكوت داده شد:

(فَقُولِى انِّي نَذَرْتُ لِلرَّحْمنِ صَوْماً فَلَنْ اكَلِّمَ الْيَوْمَ انْسِيّاً) [2]

بگو: من براى خداوند رحمان روزه‌اى نذر كرده‌ام، بنابراين امروز با هيچ انسانى سخن نمى‌گويم.

در حالات پيامبر گرامى اسلام صلى الله عليه و آله و سلم مى‌خوانيم كه قبل از نزول وحى روزهاى متوالى در غار حرا به سكوت و تفكر مى‌پرداخت و در اسرار آفرينش انديشه مى‌كرد.

فوايد سكوت را مى‌توان بطور فشرده در امور زير خلاصه كرد:

1- سكوت انسان را در مقابل بسيارى از گناهان بيمه مى‌كند. پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله و سلم در آن جمله كوتاه و پرمعنى خود مى‌فرمايد:

«مَنْ صَمَتَ نَجا» [3]

آن‌كس كه سكوت كند نجات مى‌يابد.

[1]. سوره مريم (19) آيه 10.

[2]. سوره مريم (19) آيه 26.

[3]. مجلسى، بحار الانوار 77/ 88. و محجّة البيضاء 5/ 192.