فعاليت بيش از اندازه قوه ادراك و تكيه بر احتمالات و تشكيكات كردن و عدم ثبات بر نظريات صحيح، و در طرف تفريط «بلاهت» و كودنى است.

2- عفت كه عبارت است از اعتدال در اعمال شهوات و بهره‌بردارى صحيح از اميال و غرايز؛ و نقطه مقابل آن در طرف افراط «حرص و شره»، و در طرف تفريط «خمود» است.

3- شجاعت كه عبارت است از اعتدال در قوه غضب و ترسيدن از آنچه بايد ترسيد و نترسيدن از آنچه نبايد ترسيد؛ و نقطه مقابل آن در طرف افراط «تهوّر» و بى‌باكى، و در طرف تفريط «جُبن» و ترس است.

4- عدالت كه عبارت است از پيروى نيروى شهوت و غضب از نيروى عقل و كنترل صحيح آنها در راه اصلاح و سعادت؛ و نقطه مقابل آن در طرف افراط «ظلم»، و در طرف تفريط «انظلام و تحمل ظلم» است.

آنها از يك نظر رذايل اخلاقى را غير متناهى دانسته در حالى كه فضائل اخلاقى كه حد وسط و نقطه اعتدال است يك مرحله بيشتر ندارد و لذا آن را تشبيه به مركز دايره كه يك نقطه بيشتر نيست و رذائل را تشبيه به نقاط نامتناهى كه در اطراف دايره فرض مى‌شوند نموده‌اند.

گاهى نيز آن را تشبيه به خط مستقيم در ميان دو نقطه كرده‌اند كه همواره يكى است، در حالى كه خطوط كج و منحنى در ميان دو نقطه بى‌نهايت مى‌باشد.

از محقق طوسى، خواجه نصيرالدين و جمعى ديگر از محققان نقل شده كه منظور از «صراط» كه وصف آن در اخبار آمده:

«ادَقُّ مِنَ الشَّعْرِ وَاحَدُّ