در اين تعبير جمع است.

شخصيت و منش‌

واژه «شخصيت» از واژه‌هايى است كه تنها در محيط بحثهاى علمى و روانشناسى و اخلاقى بكار نمى‌رود بلكه توده مردم نيز در سخنان روزانه خود همواره روى آن تكيه مى‌كنند و تقريباً هركس معنى آن را- اجمالًا- مى‌داند ولى با اينهمه، تعريف دقيق و روشن و تفصيلى كلمه «شخصيت» كار دشوارى است و به همين دليل روانشناسان امروز تعاريف بسيار مختلفى براى آن نموده‌اند و عجيب اينكه به گفته يكى از روانشناسان صدها تعريف براى اين كلمه از طرف دانشمندان شده است كه هركدام از زاويه خاصى اين مفهوم پيچيده را مورد مطالعه قرار مى‌دهد.

از ميان تعريفهايى كه براى آن شده تعاريف زير را مى‌توان مورد توجه قرار داد:

1- «شخصيت: مجموع تمام تأثيرهايى است كه فرد در جامعه دارد»، و بعبارت ديگر «شخصيت هر فرد همان تأثير اجتماعى اوست» [1].

اشكال اين تعريف و امثال آن، تنها از اين نظر نيست كه وجود شخصيت را در افرادى كه اثر اجتماعى ندارند (مانند افراد منزوى و گوشه‌گير، يا از كار افتاده) انكار مى‌كند، بلكه بيشتر از اين نظر است كه شخصيت در اين تعريف تنها جنبه «عملى» دارد نه «وصفى» در حالى كه معمولًا شخصيت‌

[1]. روانشناسى رشد، صفحه 453.