شود كه هم خود صحيح باشد و هم به منظور نيل به هدف صحيحى مورد استفاده قرار گيرد.

پى‌جويى حقيقت كنيم يا پرخاشگرى و جدال؟

چرا از مباحثات خود نتيجه نمى‌گيريم؟

امور زير را همه به هنگام مباحثه با ديگران كراراً دريافته‌ايم:

1- زياد ديده‌ايم كه پس از ساعتها گفتگو هيچ گونه موفقيتى در پيشرفت مذاكرات بدست نياورده‌ايم در حالى كه به عقيده ما مطلب كاملًا واضح و قابل قبول بوده، ولى طرف از پذيرفتن آن سرباز زده است.

2- بسيار ديده شده كه طرف ما پس از مباحثات فراوان در عقيده خود راسختر و متعصب‌تر شده است!

3- بسيار مى‌شود كه پس از مباحثه طولانى احساس مى‌كنيم كه در دل خود آن صفا و صميميت گذشته را نسبت به طرف نداريم و نسبت به او كينه و نفرت بى‌دليلى احساس مى‌كنيم!

4- تاريخ مباحثات و مناقشات مذهبى و مكتبهاى سياسى نشان مى‌دهد كه از نيروهاى فراوانى كه در راه اثبات يك عقيده يا يك مكتب بكار رفته و كتابهاى زياد با زحمات و هزينه‌هاى فراوان تهيه شده بسيار كم بهره گرفته شده است.

5- بسيار ديده شده كه مذاكرات علمى كه در يك محيط صميمانه آغاز گرديده منجر به نزاعها و گاهى گلاويز شدن افراد و يا ضرب و جرح آنها