اجتماع سالم در پرتو اخلاق‌

بدون اخلاق، طرح اجتماع سالم با شكست روبرو مى‌شود

مى‌دانيم زندگى انسان يك زندگى اجتماعى است و بدون شك «اجتماع» مهمترين عامل تحول و پيشرفت و يا عقبگرد و انحطاط انسانهاست.

جامعه‌شناسان معتقدند كه انسان بدون اجتماع همه چيز خود را از دست مى‌دهد (علوم و دانشها، تكامل روحى و عواطف و حتى سخن گفتن و موضوعات ديگرى مانند آن).

شاهد گوياى اين مطلب، وضع كودكانى است كه به عللى از اجتماع بشرى دور افتاده و در يك محيط غير انسانى مانند «محيط جنگل» در كنار حيوانات وحشى پرورش يافته‌اند؛ در تاريخ، امثال اين كودكان مكرر ديده شده است، اينها نه‌تنها نمى‌توانسته‌اند حرف بزنند و مفاهيم عالى زندگى انسانى را درك كنند، بلكه از عواطف بشرى نيز در آنها اثرى مشاهده نمى‌شود و درست رفتار و كردارى مانند حيوانات وحشى جنگل‌