گروه دوم: از اين هم فراتر رفته و تصريح كرده‌اند ستونها فقط علامت مى‌باشند و سنگ زدن به آنها كافى نيست و بايد سنگ را بر محلّ اجتماع سنگريزه‌ها انداخت، آنها حتّى مقدار وسعت آن زمين را نيز با ذراع معين كرده‌اند.

(1) گروه سوم: كسانى كه گفته‌اند جمرات «مجتمع الحصى» (محلّ اجتماع سنگريزه‌ها) است.

گروه چهارم: كسانى كه سخنى با صراحت نگفته‌اند ولى تعبيراتى دارند كه به دلالت التزامى اشاره روشنى به همان محلّ اجتماع سنگريزه‌ها دارد؛ مثلا گفته‌اند: حاجى مى‌تواند روى يك طرف جمرات بايستد و طرف ديگر را سنگ بزند.

حال اگر جمره همان زمين باشد، ايستادن روى يك طرف و زدن طرف ديگر كاملا ممكن است ولى اگر مراد ستون باشد، هيچ عاقلى بالاى ستون نمى‌رود تا در يك طرف ستون بايستد و طرف ديگر را سنگ بزند.

بعضى نيز تعبير به «فى الجمرة» (انداختن سنگ در درون جمره) يا «على الجمرة» (انداختن روى جمره) و امثال آن دارند كه اشاره خوبى به همان قطعه زمين است.

گروه پنجم: افراد معدودى كه قائل به تخيير شده و گفته‌اند هم مى‌توان سنگ به اطراف ستونها انداخت و هم مى‌توان به خود ستونها زد.

پس از ذكر اين مقدّمه به سراغ گروه‌هاى پنج‌گانه مى‌رويم و از خداوند توفيق و هدايت مى‌طلبيم.