نماز تا آخر آن به مقدار وضو گرفتن و نماز خواندن مهلت پيدا مى‌كند، بايد نماز را در همان وقت مهلت بخواند، و به واجبات نماز قناعت كند، و اذان و اقامه و قنوت را اگر مهلت نمى‌دهد ترك كند.

مسأله 329. اگر به مقدار وضو و نماز مهلت پيدا نمى‌كند ولى در بين نماز فقط چند مرتبه بول وغائط از او خارج مى‌شود بطورى كه اگر بخواهد بعداز هركدام وضو بگيرد مشكل نيست، در اين صورت بايد بنابر احتياط واجب ظرف آبى پهلوى خود بگذارد و هر وقت چيزى از او خارج شد وضو بگيرد و بقيّه نماز را بخواند، امّا اگر چنان پى در پى از او خارج مى‌شود كه اين كار براى او مشقّت‌بار است يك وضو كافى است.

مسأله 330. چنان‌كه گفته شد هرگاه بول يا غائط طورى پى در پى از او خارج شود كه وضو گرفتن بعد از هر دفعه براى او بسيار مشكل است، يك وضو كافى است، بلكه مى‌تواند دو نماز مانند ظهر و عصر را با همان يك وضو بخواند، اگر چه احتياط آن است كه براى هر نماز يك وضو بگيرد.

مسأله 331. هرگاه اين گونه افراد با اختيار خود بول يا غائط كنند بايد وضو بگيرند.

مسأله 332. هرگاه مرضى دارد كه نمى‌تواند از خارج شدن باد جلوگيرى كند، بايد به وظيفه كسانى كه نمى‌توانند از بيرون آمدن بول و غائط خوددارى كنند عمل نمايد.

مسأله 333. كسى كه بول يا غائط پى در پى از او خارج مى‌شود بايد بعد از هر وضو فوراً مشغول نماز شود، و براى به جا آوردن نماز احتياط و سجده و تشهّد فراموش شده، وضو گرفتن ديگرى لازم نيست، به شرط اين‌كه ميان نماز و اين كارها فاصله‌اى نيندازد.

مسأله 334. كسى كه بول يا غائط از او بى اختيار خارج مى‌شود بايد براى نماز به وسيله كيسه و مانند آن از آلودگى جاهاى ديگر بدن جلوگيرى كند و احتياط آن است كه پيش از هر نماز مخرج را آب بكشد.