آن در مسائل آينده خواهد آمد.

مسأله 229. هرگاه شراب، سركه شود، ظرف آن هم تا جايى كه شراب يا انگور موقع جوش آمدن به آن رسيده پاك مى‌شود، پارچه و چيزى كه روى آن مى‌گذارند اگر معمولًا به آن رطوبت، نجس شود آن هم پاك مى‌گردد، امّا اگر موقع جوشش سر برود و پشت ظرف به آن آلوده شود بعد از سركه شدن پشت ظرف پاك نمى‌شود.

مسأله 230. فرزندان نابالغ كفّار، بعد از ايمان آوردن پدران آنها پاك مى‌شوند.

مسأله 231. محلّى كه ميّت را روى آن غسل مى‌دهند و پارچه‌اى كه عورت ميّت را با آن مى‌پوشانند و دست كسى‌كه او را غسل مى‌دهد، بعد از تمام شدن غسل پاك مى‌شود.

مسأله 232. هرگاه لباس و مانند آن را با آب قليل آب بكشند و به اندازه معمول فشار دهند تا آب از آن خارج شود، آبى كه در آن باقى مى‌ماند، پاك است.

مسأله 233. هرگاه ظرف نجس را با آب قليل آب كشند قطره‌هايى كه آخر كار در آن مى‌ماند، پاك است.

10. بر طرف شدن عين نجاست‌

مسأله 234. هرگاه بدن حيوان، نجس شود، همين كه عين نجاست برطرف شود، پاك مى‌گردد، مثلًا اگر منقار پرنده خون آلود باشد يا حيوانى روى چيزهاى آلوده بنشيند، همين كه خون و آلودگى برطرف شد، بدن حيوان پاك است.

مسأله 235. باطن بدن انسان (مانند داخل دهان و بينى) اگر نجس شود همين كه نجاست از بين برود پاك مى‌شود، مثلًا اگر از لثه‌ها خون بيرون آيد و در آب دهان از بين برود يا خون را بيرون بريزد آب كشيدن داخل دهان لازم نيست؛ ولى اگر دندان مصنوعى در دهان باشد، احتياط واجب آن است كه آن را آب بكشد.

مسأله 236. هرگاه غذا در دهان يا لاى دندانها باقى مانده باشد، و داخل دهان‌