مسأله 216. شرابى كه از انگور نجس درست كنند، با سركه شدن پاك نمى‌شود، حتّى اگر نجاستى از خارج به شراب برسد، واجب است بعد از سركه شدن از آن اجتناب كرد؛ همچنين سركه‌اى كه از انگور و كشمش و خرماى نجس مى‌گيرند، نجس است.

مسأله 217. اگر انگور را با خوشه‌هايش سركه بريزند و قبل از سركه شدن شراب شود، بعد از آن‌كه مبدّل به سركه مى‌گردد پاك است، امّا اگر خيار و بادنجان و مانند آنها، در آن بريزند احتياط واجب، اجتناب است.

مسأله 218. هرگاه مويز و كشمش را در غذا بريزند و بجوشد، به طورى كه آب به داخل آن نفوذ كند و آب داخلش نيز بجوشد حرام مى‌شود امّا نجس نيست و مى‌توان آنها را جدا كرد و غذا را خورد. ولى در حال سرخ كردن و دم كردن در برنج و امثال آن مانعى ندارد. و در مورد خرما نيز اگر آب آن در غذا وارد شود و بجوشد و مستهلك شود مانعى ندارد. ولى اگر مقدار آن به قدرى باشد كه بجوشد ولى مستهلك نشود نمى‌توان آن را خورد.

6. ثلثان شدن‌

مسأله 219. هرگاه آب انگور با آتش بجوشد، نجس نيست، ولى خوردنش حرام است. امّا اگر آن قدر بجوشد كه دوقسمت آن بخار شود و يك قسمت بماند، حلال مى‌شود. و اگر خود به خود به جوش آيد و مست‌كننده شود، حرام و نجس است و تنها با سركه شدن پاك و حلال مى‌شود.

مسأله 220. اگر در ميان خوشه‌هاى غوره، دانه‌هايى از انگور باشد، و آب همه آن را بگيرند، چنانچه به آن‌ «آبغوره» گويند با جوشيدن، نجس يا حرام نمى‌شود.

مسأله 221. چيزى كه معلوم نيست غوره است، يا انگور اگر با آتش بجوشد، حرام نمى‌شود.

مسأله 222. شيره‌اى كه از بازار مى‌گيرند و مى‌دانند فروشنده از اين مسائل باخبر است، پاك و حلال است و تفحّص لازم نيست.