قسم خوردن‌

شرايط قسم خوردن‌

مسأله 2300. هرگاه كسى با شرايط زير قسم ياد كند بايد به قسم خود عمل نمايد و گرنه كفّاره دارد:

1. كسى كه قسم ياد مى‌كند بايد بالغ و عاقل باشد و اگر درباره مال خود قسم مى‌خورد بايد سفيه نباشد، همچنين حاكم شرع او را از تصرّف در اموالش منع نكرده باشد و از روى قصد و اختيار قسم بخورد، بنابراين قسم خوردن بچّه و ديوانه و كسى كه مجبورش كرده اند درست نيست، همچنين اگر در حال عصبانى بودن بدون اراده و قصد قسم بخورد. 2. كارى را كه براى انجام آن قسم مى‌خورد بايد حرام و مكروه نباشد و كارى را كه قسم بر ترك آن مى‌خورد واجب و مستحب نباشد و اگر براى انجام كار مباحى قسم مى‌خورد بايد ترك آن در نظر مردم بهتر از انجامش نباشد، همچنين اگر قسم براى ترك كار مباحى مى‌خورد بايد انجام آن در نظر مردم بهتر از تركش نباشد. 3. به يكى از نامهاى خداوند قسم ياد كند خواه نامى‌باشد كه به غير ذات مقدّس او گفته نمى‌شود، مانند «خدا» و «اللَّه» يا نامى كه به غير او نيز گفته مى‌شود، ولى از قرائن معلوم است كه مقصودش خداست، بلكه اگر به نامهايى قسم ياد كند كه بدون قرينه خدا به نظر نمى‌آيد ولى او قصد خدا را كند بنابر احتياط واجب بايد به آن قسم عمل كند.