يك هفته هر روز اعلام كند، بعد هفته‌اى يك بار تا آخر سال در محلّ اجتماع مردم كافى است) چه آن مال متعلّق به مسلمانى باشد يا كافرى كه در امان مسلمانان است اعلام كردن واجب است.

مسأله 2197. هرگاه به جاى اعلام كردن لفظى، اعلان كتبى در محلّى كه مركز رفت و آمد مردم است نصب كند و مردم آنجا غالباً باسواد باشند يا افراد باسواد اعلان را براى بى‌سوادان بخوانند و تا يك سال اعلان در آنجا بماند كافى است.

مسأله 2198. هرگاه قبل از فرا رسيدن يك سال، از پيدا كردن صاحب آن مأيوس شود و يا از اوّل مأيوس باشد كه صاحب آن را پيدا كند احتياط واجب آن است كه آن مال را از طرف صاحب اصلى‌اش به فقير بدهد.

مسأله 2199. هرگاه در يكى از حرمهاى مقدّس، يا مساجد، محلّى براى گمشده‌ها تعيين شود و مردم بدانند براى پيدا كردن گمشده خود بايد به آن محل مراجعه كنند و متصدّيان آن محل مورد اعتماد باشند، كافى است كه گمشده را به محلّ آن تحويل دهد و آنها تا يك سال بايد آن را نگهدارى كنند و اگر صاحب آن پيدا نشد طبق مسأله بعد عمل نمايند؛ و اگر در بعضى از شهرها چنين محلّى براى گمشده‌ها در نظر گرفته شود و مردم از آن باخبر باشند وظيفه اعلان كردن با سپردن گمشده به آن محل، از دوش مردم برداشته مى‌شود.

مسأله 2200. هرگاه تا يك سال اعلان كند و يا در محل اعلان شده نگهدارى شود و صاحب مال پيدا نشود، پيداكننده مخيّر است يكى از چهار كار را انجام دهد:

1. آن را براى خود بردارد به قصد اين‌كه هر وقت صاحبش پيدا شد اگر آن مال موجود نيست، عوض آن را به او بدهد. 2. به صورت امانت براى او نگهدارى كند.

3. از طرف صاحبش صدقه در راه خدا بدهد. 4. آن را به حاكم شرع بسپارد.

و احتياط مستحب صدقه دادن يا سپردن به حاكم شرع است.

مسأله 2201. هرگاه بعد از يك سال اعلان كردن، صاحب مال پيدا نشود و مال را به عنوان امانت براى صاحبش نگهدارى كند و مال از بين برود چنانچه در