با زنان اهل كتاب مانند يهود و نصارى ازدواج كند.

مسأله 2049. اگر با زن شوهردارى (نعوذ باللّه) زنا كند سپس آن زن از شوهرش طلاق بگيرد بنابراحتياط واجب نمى‌تواند با او ازدواج كند؛ ولى اگر حكم را نمى‌دانسته و ازدواج كرده، مى‌تواند به زندگى خود ادامه دهد.

مسأله 2050. اگر با زنى كه در عدّه ديگرى است (خداى ناكرده) زنا كند خواه طلاق رجعى باشد يا غير رجعى، پس از سپرى شدن عدّه، بنابر احتياط واجب نمى‌تواند با او ازدواج كند؛ ولى اگر حكم را نمى‌دانسته و ازدواج كرده، مى‌تواند به زندگى خود ادامه دهد.

مسأله 2051. اگر با زن بى‌شوهرى كه در عدّه نيست (نعوذباللَّه) زنا كند، بعداً مى‌تواند با او ازدواج نمايد، ولى احتياط مستحب آن است كه صبر كند تا آن زن حيض ببيند بعد او را به عقد خود درآورد.

مسأله 2052. هرگاه زنى را كه در عدّه ديگرى است براى خود عقد كند چنانچه مرد و زن يا يكى از آنان بداند زن در عدّه است و نيز بداند عقد كردن زن در عدّه حرام است آن زن بر او حرام ابدى مى‌شود، خواه با او نزديكى كرده باشد يا نه، ولى اگر هيچ كدام نمى‌دانسته‌اند زن در عدّه است، يا نمى‌دانسته‌اند عقد كردن زن در عدّه حرام است، اگر باهم نزديكى كرده باشند زن بر او حرام مى‌شود و اگر نزديكى نكرده باشند حرام نمى‌شود. و اگر عقد را وكيل آنها خوانده باشد نه خودشان، در هيچ يك از دو صورت، حرام ابدى حاصل نمى شود و پس از عدّه مى‌توانند ازدواج كنند.

مسأله 2053. هرگاه كسى بداند زنى شوهر دارد و بداند ازدواج با زن شوهردار جايز نيست و او را براى خود عقد كند، بايد از او جدا شود، بعداً هم چنانچه آن زن از شوهرش طلاق بگيرد، بنابر احتياط واجب نمى‌تواند با او ازدواج كند، هر چند با او نزديكى نكرده باشد.

مسأله 2054. زن شوهردار اگر (نعوذباللَّه) زنا دهد، بر شوهر خود حرام نمى‌شود؛ ولى چنانچه توبه نكند و بر عمل خود باقى باشد بهتر است شوهر او را طلاق دهد؛