قسمت آن است، اگر به قسمتى از آن دست بزند نجس نمى‌شود. همين‌طور هر دو چيزى كه مى‌داند يكى از آن دو نجس شده، ولى نمى‌داند كدام نجس است ملاقات با يكى از آن دو سبب نجاست نمى‌شود.

مسأله 146. زمين يا پارچه و مانند آن اگر رطوبت داشته باشد و چيز نجسى به آن برسد همان قسمت نجس مى‌شود، و بقيّه پاك است؛ مگر اين‌كه رطوبت به‌قدرى زياد باشد كه از جايى به جاى ديگر سرايت كند. همچنين خيار و خربزه و ماست و امثال آنها اگر رطوبت زياد و مسرى نداشته باشد، همان محلّ ملاقات نجس مى‌شود.

مسأله 147. روغن و شيره اگر روان باشد هرگاه نقطه‌اى از آن نجس شود تمام آن نجس مى‌شود، امّا اگر روان نباشد، بطورى كه از جايى به جايى سرايت كند فقط محلّ ملاقات نجس است و مى‌توان آن را برداشت و دور ريخت.

مسأله 148. اگر مگس يا مانند آن روى چيز نجسى كه مرطوب است بنشيند، و بعد روى چيز پاكى بنشيند، نجس نمى‌شود؛ چون احتمال دارد پاى اين حشرات رطوبتى به خود نگيرد، امّا اگر بدانيم نجاستى را با خود حمل كرده و سرايت نموده، نجس مى‌شود.

مسأله 149. هرگاه جايى از بدن كه عرق دارد نجس شود، هر جا كه عرق به آن سرايت كند نجس مى‌شود.

مسأله 150. اخلاطى كه از بينى يا گلو مى‌آيد هرگاه غليظ باشد و نقطه‌اى از آن خون داشته باشد همان نقطه نجس است اگر روان باشد، همه نجس مى‌شود.

مسأله 151. هرگاه ظرفى را كه ته آن سوراخ است روى زمين نجسى بگذارند، چنانچه آب با فشار از آن خارج شود، داخل ظرف، نجس نخواهد شد.

مسأله 152. هرگاه چيزى مانند سوزن در داخل بدن با نجاستى مانند خون ملاقات كند نجس نمى‌شود، مشروط بر آن كه موقع بيرون آمدن، آلوده به خون نباشد. همچنين آب دهان و بينى هرگاه در داخل دهان و بينى با خون ملاقات كند نجس نمى‌شود.