آنها بر عهده صاحب كار است و اين مخارج جزئى از مزد آنها محسوب مى‌شود، فطره آنها بر صاحب كار واجب نيست، همچنين در ميهمانخانه‌ها و مانند آن، كه معمول است كاركنان غذاى خود را در همان‌جا مى‌خورند و اين در حقيقت جزء حقوق آنها محسوب مى‌شود، فطره آنها بر خودشان است، نه بر صاحب كار.

مسأله 1708. مخارج سربازها در سربازخانه‌ها يا ميدان جنگ بر عهده دولت است، ولى فطره آنها بر دولت واجب نيست و اگر شرايط در خودشان جمع است بايد زكات فطره خود را بدهند.

مسأله 1709. هرگاه كسى بعد از غروب روز آخر ماه از دنيا برود، بايد فطره او و عيالاتش را از مالش بدهند، ولى اگر پيش از غروب بميرد واجب نيست؛ و در صورتى كه عيالاتش داراى شرايط وجوب فطره هستند خودشان بايد زكات فطره را بپردازند.

مصرف زكات فطره‌

مسأله 1710. زكات فطره را بنابر احتياط واجب بايد فقط به فقرا و مساكين بدهند مشروط بر اين‌كه مسلمان و شيعه دوازده امامى باشند؛ و به اطفال شيعه كه نيازمند هستند نيز مى‌توان فطره داد، خواه به مصرف آنها برسانند يا از طريق ولىّ طفل به آنها تمليك كنند.

مسأله 1711. فقيرى كه فطره مى‌گيرد لازم نيست عادل باشد، ولى احتياط واجب آن است كه به شرابخوار و كسى كه آشكارا معصيت كبيره مى‌كند فطره ندهند و همچنين به كسانى كه فطره را در معصيت خداوند مصرف مى‌كنند.

احكام زكات فطره‌

مسأله 1712. احتياط واجب آن است كه به فقير بيشتر از مخارج سالش و كمتر از يك صاع (تقريباً سه كيلو) داده نشود.