مسأله 1687. شخص فقير مى‌تواند براى رفتن به حج و زيارت و مانند آن، زكات بگيرد، ولى اگر به مقدار خرج سالش زكات گرفته باشد گرفتن زكات براى زيارت و مانند آن اشكال دارد.

مسأله 1688. اگر مالك، كسى را وكيل كند كه زكات مال او را بدهد، چنانچه ظاهر عبارتش اين باشد كه به ديگران بدهد، خود وكيل نمى‌تواند چيزى از آن را بردارد، هر چند مستحق باشد؛ ولى اگر ظاهر عبارت عام است، خودش نيز مى‌تواند استفاده كند.

مسأله 1689. هرگاه كسى گوسفند و گاو و شتر، يا طلا و نقره را از باب زكات به اندازه نيازش بگيرد، اگر به مقدار نصاب باشد و اتّفاقاً سال بر آن بگذرد بايد زكات آن را بدهد.

مسأله 1690. هرگاه دو نفر در مالى كه زكات آن واجب شده باهم شريك باشند و يكى از آنان سهم زكات خود را بدهد و بعد مال را تقسيم كند، تصرّف او در سهم خودش اشكال ندارد، هر چند ديگرى سهم زكاتش را نداده است.

مسأله 1691. هرگاه كسى بدهكار خمس يا زكات است و قرض هم دارد و اموالى از باب كفّاره و نذر و مانند آن نيز بر او واجب شده، چنانچه نتواند همه آنها را بپردازد، اگر عين مالى كه خمس يا زكات بر آن واجب شده از بين نرفته بايد خمس و زكات را مقدم دارد؛ و اگر از بين رفته، احتياط اين است كه حقّ مردم را مقدّم دارد؛ و اگر چنين كسى از دنيا برود و مال او براى همه اينها كافى نباشد به همين ترتيب عمل كنند.

زكات فطره‌

مسأله 1692. زكات فطره بر تمام كسانى كه قبل از غروب شب عيد فطر بالغ و عاقل و غنى باشند واجب است، يعنى بايد براى خودش و كسانى كه نانخور او هستند، هر نفر به اندازه يك صاع (تقريباً سه كيلو) از آنچه غذاى نوع مردم آن‌